KAFES

III | Kayıp

İyi akşamlar!

Nasılsınız?

😽Keyifli okumalar bebeklerim😽

Instagram ve Twitter: hasretizgen

KAFES
3

Kayıp

"Kayıplar Ucuz Sebeplerden Doğar"

Valefor - Screams Of Suicide

♟️

Olması gereken her şey artık olsaydı diyordum. Artık bazı şeyler gerçekten de rayından çıksın istiyordum. Artık telafisi olmayan şeyler olsun istiyordum.

Çünkü artık ne duyduklarım gerçekti ne de inandıklarım yalandı. Artık ne rayında kalacak bir şeyler, ne de telafisi olabilecek olaylar kalmıştı. İstemekte haklıydım. Buna hakkım vardı. Çünkü burası ulaşılmaz ve kaçınılmaz bir yerdi.

Burada ucuz sebepler ve kayıplar vardı.
Burada kayıplar ucuz sebeplerden doğuyordu.

Yanımdan geçip giden rüzgârla beraber kendime geldim. Ateş az evvel koşar adımlarla terastan ayrılıp bahçeye inmişti. Ayaklarımdaki uyuşukluk geçince ben de merdivenleri üçer beşer atlayıp bahçeye indim.

Ayaklarımdaki uyuşukluk hissinin olmamasını çok isterdim. Çünkü ayaklarım uyuşunca kıpırdayamıyordum. Aklım bile donuyordu. Bu sadece belli sebeplerde oluyordu.
Üzülünce, sinirlenince, korkunca ve bazen heyecanlanınca.

Artık alışmam lazımdı korkuya ve heyecana. Sonuçta onlarca şey yaşamıştık ve artık bu bir rutin halinde gelmişti. Ne kadar saçma öyle değil mi? Evet, doğru; sürekli birilerinin ölmesi rutin halinde gelmişti Kafes'te.

''Kim varmış mahzende?''
Duyduğum bu sesle beraber mahzene doğru yaklaşmaya başladım. Üyeler kendi aralarında mahzende bulunan kişinin kim olduğunu çözmeye çalışıyordu.

''Kelebek grubundan bir çocukmuş. Dün seradayken bize yardım eden çocuk herhalde.''

Sorular ve cevaplar çoğalırken mahzenden yeni yeni çıkarılan cansız bedene baktım. Kıvırcık saçlı bir çocuktu. Yüzü ve elleri kan içindeydi. Bu da demek oluyordu ki katille boğuşmuştu.

Aren'in gözlerinin dolduğunu görebiliyordum. Kendi grubundan ölen dördüncü kişiydi bu. Genç çocuğun cesedinin başında, ayakta duruyordu. Yaklaşamıyordu bile. Ateş diz çöküp nabzını ölçmüş sonra da uzaklaşmıştı cesedin başından. Duman gözlerini kalabalıkta gezdirirken Rüzgâr da elindeki kumaş parçasını cesedin üzerine örtüyordu.

''İyi misin?''
Yüzümü buruşturmamla beraber duyduğum bu sesle arkamı döndüm.

''İyiyim, sanırım.''

''Eğer iyi değilsen barınağa dönebilirsin. Kimse seni meshul tutmayacaktır.''

''Hayır, Pars. Kalmak ve görmek istiyorum. O katille ben de yüzleştim. Neden beni değil de başkalarını öldürdü, diye düşünüyorum. Beni ne zaman öldürecek diye düşünüyorum.''