Tanıtım bölümündeki videoya bakabilirsiniz.
🕯️
''Bir kum tanesi kadarız bu evrende. Cennet de bu dünyada, cehennem de.''
♟
Burası bir cehennem. Burası bir yok oluş. Burası KAFES.
Bir girişi vardı. Fakat çıkışı bulmak imkânsızdı. Kuşlar kafeslerden...
Merhabalar! Biraz geç oldu ama olsun :) Keyifli okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KAFES 5 Ayna
''Yaralı Bir Ruha Saplanan Aynalar''
Fleurie - Hurts Like Hell Raign - When It's All Over
♟
Soğuk bir ürperti kulağımın arkasını yalarken yanaklarımdan dudağıma akan tuzlu su yüzünden ağzımın tadı değişmişti. Onlarca sorunun tek sebebi olmuştum bir anda. Söylenenlere göre koskoca Kafes'in içindeki tüm ölümlere, kayıplara, yokluğa, savaşa ve diğer her şeye ben sebep olmuştum.
Suçlu ben miydim ki? Her şeyden habersiz olan ben mi suçluydum?
"Yalan söylüyor!" diye atıldı Pars, hiç beklemediğim bir anda. Tam önüme geçtiğinde sert bakışları Kayra'yı hedef aldı. "Götürün şunları!" diyerek ikinci emri verdiğinde üyeler beklemeden Merih'in ve Kayra'nın koluna girdi ve onları terastan uzaklaştırdı.
"Yalan söylemiyorum!" diye bağırdığını duydum Kayra'nın. "O yaşadığı sürece bir gün hepimiz mutlaka öleceğiz!"
♟
O yaşadığı sürece bir gün hepimiz mutlaka öleceğiz!
Dakikalardır aynı ses yankılanıyordu kulağımda. Dizlerim beton zeminle temas etmekten sızlamaya başlamıştı. Artık bedenimi ele geçiren yalnızca korku değil aynı zamanda endişeydi.
Ölüm dediğin nedir ki? Yok olmak mıdır? Kaybolmak mıdır? Nedir ki ölüm?
Bir gün hepimizin öleceği acı bir gerçekti. Ama aylarca beraber yaşamış olduğum insanların ölümü benim yüzümden olmamalıydı.
Kayra neler söylemişti öyle! Nasıl korkutmuştu beni. İçim içimi kemiriyordu. Benden saklanan bir şey olduğuna adım gibi emindim. Kayra bugüne kadar bana ve diğerlerine hiç yalan söylememişti. Dizlerimin üzerinde durduğum noktadan kalkıp hücremden dışarı çıktım. Benden saklanan bir şey varsa bunu bana Pars söyleyecekti. Bana her şeyin düzeleceğini o söylemişti. Bütün sözleri o vermişti. Şimdi dediğini yapmalıydı. Bir şeyleri yoluna koymalıydı.
Pars'ın hücresine vardığımda içeri girip girmemekte tereddüt ettim önceleri. Sonra derin bir nefes alıp kapıyı tıklattım. Birkaç saniyenin ardından karşımda duran demir kapı açıldığında istemsizce bir adım geriledim.
