Sınırları Yıktım BEN!

1.4

Arkamı döndüğümde gelinlikli kadın bana bakıyordu ve kolumdan tutuyordu onu ittim kendimi geri çekip.
-Kimsin sen!
Dedim oda ince ve kısık sesiyle.

-Baban yıllar önce benim eşimi öldürdü eşimin annesine senin anneni öldürdü sende onu öldürdün ölüm sırası sana geldi.

-Ne diyosun sen kimsin bırak yaa!

-Üzgünüm seni bırakamam.

Gözleri intikam ateşiyle yanıp tutuşuyordu, ani bi manevrayla Arkamı dönüp kaçtım fakat o kanguru gibiydi neredeyse yetişecekti, odanın önündeydim kapıyı açtım içeri girip kapıyı kapattım ve hemen yatağa girdim ve yukarıdan Nurun sesi geldi;

-Bahar! Yüzündekiler ne?!

-N-ne! Yüzümdekimi.

Deyip yüzüme baktım yüzüm biber gibi kızarmıştı çok acıyordu koşturmacadan fark etmemişim buz getirip yüzüme koydum yavaş yavaş geçti. Nura olayı anlattım.

Nur;
-Oha ya!

-Öyle işte.

-Böyle işe s-!;yım ben ya! Bıktık bu Hayaletlerden valla!!

Dedikten sonra başımı cama doğru uzattım ve bu adam bana bakıyordu esmerdi takım elbise giymişti bana gözünü kırpmadan mal mal bakıyordu fısıldıyarak Nura seslendim.

-Nur.

-Hıh.

-O adam kim?

Nur başını cama doğru yönelttikten sonra.

-Baba dedi.

Nura baktım oda bana baktı.

-Nur ne babası?

Nur gözlerini devirip.

-İşte bab-

Diyecekken cama baktı o adam orda yoktu.

İçeri Atlas girdi bizim o şaşkın halimizi gördü ve;

-Neye bu kadar şaşırdınız?

Dedi ve Nur seslendi;

-H-hiç bir şey yok.

-Peki.

-Nur ben yemek yemeye gidiyorum.

-Tamam.

Dedim ve kapıyı açıp çıktım.
Yürürken arkadan bir ses geldi.

-Bahar!

Merhaba arkadaşlar geçen gün bölüm atamadım sınavlardan ve okuldan o yüzden uzun bir süre aktif olamadım o yüzden yayım günleri değişti yeni yayım günü olmayacak sadece aktif olduğumda yazacağım yeni bölüm kafama estiğinde okul yüzünden sizi seviyorum iyi günler...