ÇEKİLİŞ |YARI TEXTİNG|

17

Medya: Emir

Aslında bölümü dün yazacaktım ama bir aksilik çıktı ( Son dakika ödevi) bu yüzden bugün atmak zorunda kaldım kusura bakmayın.

İyi okumalaaaar❤️

Yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayınnn

E-enişte mi?

Off Dolunay senin atacağın sese ben...

Mert bana öyle bir bakıyordu ki bu bakışı hiçbir şeye benzetemiyordum.
Hem şaşırmış hem de imalı bakıuor gibiydi.

Ben içimden Dolunay'a harika küfürlerimi ederken Mert'in sesi araya girmişti.

"Ne eniştesi? Ben doğru mu duydum?"

Yok gerçek, tabiki yanlış! Off Dolunay seni bir elime geçirirsem

"Ben olayı anlatıyordum. Seni de söyleyince olayın içinde olduğun için benim salak arkadaşımda yanlış anladı."

"Hımm, belkide arkadaşın gelecekteki olacak bir şeyi demiştir."

"Na-nasıl?"

"Yani belki Allah söylettirdi?" gözleri ışıl ışıl parlıyordu.

"Mert ne saçmalıyorsun ya. Gider misin? Hem hasta misafirliğinin kısası makbuldür."

"Yani ben sadece bir misafir miyim?"

Ona "Ne diyorsun sen değişik" der gibi baktım.

"Yani... Beni de ailenizden biri olarak gördüğünüzü söylemişti Ayça teyze. O yüzden dedim"

Off anne neden benim, babam hakkında konuşuyorsun ki!

"Sen de söylüyorsun Ayçe teyzen öyle söylemiş. Ben demedim" tamam biraz kırıcı olmuş olabilirdim ama haketmişti. Şuanda vicdan azabı çekiyordum ama tepki göstermeliydim.

"Peki" kapıya doğru adımlarını atarken sesimle durdurdum.

"Mert ben öyle söylemek istemedim. Yani tabiki sadece misafir değilsindir ama inan şuanda hiç halim yok yorgunum. Ayrıca annemin her dediğine inanma yani benim ve babam adınada konuşuyor. Gerçekten öyle demem istememiştim"

"Tamam, özür dilemene gerek yok sadece affedildim mi onu bilmek istiyorum"

"Bilmiyorum"

"Affedilmedim mi?" yavru köpek bakışlarıyla bakıyordu.

"Bilmiyorum Mert affetmek istiyorum ama öfkeliyimde. Lütfen bir süre etrafımda dolaşma, bana da yazma"

"Peki" kapıdan çıktığında üstüme yorganı daha da çektim ve uyumaya çalıştım.

***

Uyandığımda saat yediye geliyordu. Annem ile babama bakmak ve ayaklarımın açılması için oturma odasına gittim. Babam üçlü kanepede uzanıyor annem de tekli koltukta oturuyordu. Ben odaya geldiğimde gözlerini bana çevirdiler.

"Kızım geçmiş olsun annen bir şeyinin olmadığını söyleid bu yüzdem gelemedim" bunu zaten tahmin etmiştim.

"Önemli değil."

Babamla pek yakın olamıyordum. Aslında kimseyle çok samimi olamıyordum ama babamla biraz daha farklıydı galiba.

Tekli koltuğa oturdum ve izledikleri diziyi izlemeye başladım...

Dizi bitmişti ve açıkçası hiçbir şey anlamamıştım. Aslında başlarda da izliyordum bu diziyi ve karakterler böyle değildi. Karakterlerin bir çoğu ölmüştü ve yeni oyuncularda gelmişti.