𝔽𝔸𝕂𝔼 𝕃𝕆𝕍𝔼 ❥︎YᴏᴏɴSᴇᴏᴋ (sᴏᴘᴇ)

𝙺𝙸𝚂𝙺𝙰𝙽𝙲̧𝙻𝙸𝙺

Merhaba herkese.

Oy ve yorum yapmayı unutmayın lütfen 💜

Lavaboda yüzüne birkaç kez su çarpıp kendine gelmeye çalıştı Hoseok.

Yine üzülen kendisi olmuştu işte. Yine gözyaşı dökmeye mahkum olan kendisi olmuştu.

Bu sefer umutluydu. Yoongi'nin onu gerçekten mutlu edeceğini düşünüyordu.

Ama insanlar yanılırdı. İnsanlar yanıltırdı.

Ama yine de güvenmek isterdi. Sevmek, sevilmek, mutlu olmak... Ufacık bir mutluluk bile fazla gelirdi bazen.

Çünkü hayat toz pembe değildi. Üzüntü, nefret, korku, güvensizlik... Bunlar yaşamak için vardı.

Mutluluğun değerini bilmek için. Çünkü insan ancak o zaman anlıyordu.

Okyanusun ortasındaki adaydı Hoseok. Keşfedilmeyi bekleyen.

Bir gün koca okyanusun ortasında yalnız başına kalmış bu adayı keşfedecek birini bekliyordu.

Kimsesiz topraklarında hüküm sürecek birini bekliyordu.

Öğrenecekti yoongi. Yüzmeyi öğrenip o adayı keşfedecekti.

Hiç gitmemek üzere gelecekti okyanusun biricik adasına.

Kimsesiz topraklarında hüküm süremeye gelecekti.

Sadece zaman... Zaman, zaman, zaman.

Herşeyi değiştiren zaman, Hoseok'u da değiştirecek miydi? Onu da mutlu edecek miydi?

Sahi, zaman her şeyi değiştirir miydi? Bunu herkes merak etmiştir.

Kimilerine göre evet, kimilerine göre hayır.

Ancak hoseok 'evet' diyen insanlardandı.

Zaman çoğu şeyi değiştirirdi.

'Hiçbir şey değişmedi' diyen insanlar; çevrenize bakın. Çok şey değişti.

Hisler, hislerin yaşattığı tepkiler, çevreniz, insanlar, saat, gün, ay ve yıl. Birşeyler elbet değişiyor. Lakin asıl önemli olan bunu görüp duyabilmek.

Böyleydi işte insan; duymak istediğini duyar, görmek istediğini görür, söylemek istediğini söylerdi.

İnsanlar bencildi.

Hayır hayır, asıl bencil olan insanlar değil, insan olduğunu unutan varlıklardı.

Onlar iyiyi ve güzeli reddedip, kötüye sığınanlardı.

İyiye kör olup, kötüye dört gözle sarılanlardı.

Böyleydi işte dünya. Her zaman çelişen ve ayrılıklara uğrayan.

Bir tarafı mutlu, diğer tarafı üzgün.

Bir tarafı iyi, bir tarafı kötü.

Bir tarafı beyaz, bir tarafı siyah.

Hayatın da amacı buydu işte.

Sizi bir sınava sokar, bazen çalışmadığınız yerlerden sorup üzerdi. Bazense en kolay soruyu sorar mutlu ederdi.

Hayat denen sınavda notunuz sizin ellerinizdeydi. Ama tamamen değil.

Çünkü bu sınavda çıkacak soruların hiçbirinden haberiniz olmazdı.