Sinds die dag

Het begin

Dit is hoe honderden boeken beginnen. Verhuizen naar een nieuwe plaats, nieuwe vrienden maken, nieuwe vijanden. Het is zo typisch. Het zijn verhalen die ik al veel gelezen heb.

Ik snap waarom zoveel verhalen zo beginnen. Het is een nieuwe start. Het voelt alsof alles mogelijk is, alsof ik een heel ander leven kan beginnen, alsof ik iemand anders kan zijn. Het voelt alsof ik de hoofdpersoon ben van mijn eigen, nieuwe verhaal.

Ik ben er helemaal niet aan gewend om de hoofdpersoon te zijn. Maar alles is nu nieuw. Een nieuwe plaats, nieuwe mensen. Misschien is het nu wel mijn beurt om de hoofdpersoon te zijn.

Ik sta voor mijn nieuwe huis. Het is groter dan ons vorige huis. Dat mag ook wel als je vader zo nodig een belangrijke functie aan de andere kant van het land moet aannemen. "Ik claim de grootste kamer!" roept Luuk, mijn broer, en hij rent naar binnen. Lachend ren ik er achteraan. Net wat later dan Luuk kom ik aan bij de grootste kamer. Luuk staat triomfantelijk in het midden van de kamer. "Van mij!" roept hij. Ik rol met mijn ogen, hij kan af en toe zo kinderachtig zijn. Ik loop door naar de kamer ernaast.

Die is wat kleiner, maar nog steeds een stuk groter dan mijn oude kamer. De kamer heeft grote ramen en een balkon. Ik lach en roep "Luuk, ik heb lekker een balkon!". "Fuck jou", hoor ik hem terugroepen. Lachend kijk ik om me heen en stel me voor hoe ik m'n kamer in zal richten.

"Jongens, kom 'es even helpen!" roept mijn moeder van onderaan de trap. Ik zucht en loop naar beneden. De volgende uren ben ik druk bezig met sjouwen en uitpakken.

Wanneer ik een paar uur later om me heen kijk, ziet mijn kamer er al gezellig uit. De muren zijn nog vrij leeg, maar dat komt later wel. Ik ga voor het raam staan en kijk naar buiten. Het uitzicht is prima, we wonen in een mooie straat. Bij het huis tegenover ons zie ik een deur opengaan. Een meisje van mijn leeftijd loopt naar buiten en pakt haar fiets. Net wanneer ze weg wil fietsen, verschijnt er een jongen op het balkon. Hij roept wat en het meisje steekt haar middelvinger op, waarna ze snel wegfietst. Plots kijkt de jongen op het balkon mij aan. Ik schrik; straks denkt hij dat ik ze aan het bekijken was. Wat ook wel zo was, maar niet expres. De jongen glimlacht naar me terwijl hij een sigaret op steekt. Ik draai me snel om. Ik ga mijn nieuwe tijd hier niet beginnen als een stalker die haar overbuurjongen bekijkt terwijl hij rookt.

Als ik door deze nieuwe start heel iemand anders kan zijn, ben ik liever geen stalkende weirdo. 

Toch kijk ik onopvallend nog eens door het raam naar het balkon aan de overkant. De jongen leunt op de reling, terwijl hij rokend voor zich uit staart. Hij heeft warrig donker haar en een nonchalante houding. Je kan gewoon zien dat hij weet dat hij er goed uit ziet. 

Ik vraag me af of hij nog op de middelbare zit. Hij lijkt Luuks leeftijd. Mijn broer Luuk is een jaartje ouder dan ik en gaat straks naar de zesde. Ik ga naar de vijfde. Bij de gedachte aan school, een nieuwe school, word ik zenuwachtig. 

Hopelijk maak ik snel nieuwe vrienden.