Sinds die dag

Anders.

De volgende dag na school, zit ik met Chris in een koffietentje. Steeds als ik hem aankijk, kan ik een glimlach niet onderdrukken. Als hij naar me lacht, krijg ik kriebels in mijn buik. Zo voelt het dus om echt verliefd te zien.

"Heb je eigenlijk ooit een echte vriendin gehad?", vraag ik aan Chris.

Hij schudt zijn hoofd. "Nee, dat is niet echt mijn ding", antwoordt hij. Ik neem een slok van mijn koffie. Is niet echt mijn ding? Is of was? Het is alsof Chris mijn gedachten kan lezen. "Maar dat kan veranderen", voegt hij er snel aan toe. Ik glimlach.

"Maar ik ben er nu nog niet klaar voor eigenlijk", zegt Chris. Ik knik. "Nee, oké", zeg ik, "ik wil ook niet te snel gaan." Wat ik bedoel is dat ik nog niet weet hoe ik dit aan Tammy moet vertellen. 'Hoi, ik heb met je broer gezoend, maar hij gaat me vast niet dumpen, hoor', lijkt me niet een hele goede manier. Ik zucht. Als Tammy en de andere meiden door krijgen dat er iets is tussen mij en Chris, vinden ze me vast superdom. Maar wat wij hebben is anders dan wat Chris normaal heeft met meisjes. Toch? Of ben ik nu ook gevallen voor 'die act van hem'?

"Wat is er?", vraagt Chris. Ik haal mijn schouders op en zucht. "Tammy", zeg ik, "ze heeft me voor je gewaarschuwd en gezegd dat je meisjes alleen maar pijn doet. En nu zit ik hier, met jou." Ongemakkelijk kijk ik naar mijn koffie. Ik hoop niet dat Chris dit verkeerd opvat. Ik geloof wel dat hij me geen pijn gaat doen – of ik wil het tenminste graag geloven – het probleem is dat de anderen het niet geloven.

Ik hoor Chris zuchten. "Saar, Tammy heeft gelijk. Dat geef ik toe. Maar jij bent anders dan al die andere meisjes. Ik ga je geen pijn doen, dat beloof ik." Ik knik. "Dat geloof ik ook wel", zeg ik, "maar hoe ga ik het ooit aan de anderen uitleggen?".

Chris neemt een slok van zijn koffie en staart naar buiten. "Ik weet het ook niet", zegt hij. Dan kijkt hij mij weer aan en pakt mijn hand vast. "Maar we gaan ons niet tegen laten houden door anderen toch?", zegt hij. Ik schud mijn hoofd en glimlach. "Nee, natuurlijk niet", zeg ik. Chris leunt over tafel en geeft me een kus op mijn wang. We gaan ons niet laten tegenhouden door anderen. Ik moet gewoon een manier vinden om dit aan Tammy en de meiden te vertellen. Dan komt alles goed.

Ik fiets alleen naar huis. Chris moest nog even wat regelen, zei hij. Ik weet niet of ik wil weten wat hij moest regelen. Misschien is het maar beter ook dat ik alleen naar huis fiets. Als ik thuis met Chris aan kom fietsen en Tammy ziet dat, heeft ze meteen door dat er wat is.

Thuis check ik mijn telefoon. Tammy heeft geappt in de groepsapp. 'Vanavond. Mijn huis. Meidenavond en pizza.' Ik reageer dat ik er zin in heb en app dan Chris: 'Ik ben bij Tammy vanavond. Doe nog maar even alsof er niks is.' Al vrij snel stuurt Chris een duimpje terug.

Ik probeer wat huiswerk te maken, maar ondertussen moet ik constant aan vanavond denken. Zal ik het ze vanavond vertellen? Of is het nog te vroeg? Het is niet alsof Chris en ik al een relatie hebben. We hebben alleen gezoend. Maar dat is op zich al belangrijk genoeg om te vertellen, toch? Ik zucht. Ik wil het ze wel vertellen, maar hoe dan?

Ik heb nog niet veel gedaan, als we al gaan eten. Tijdens het eten kijkt Luuk me telkens veelbetekenend aan als hij de naam Chris laat vallen. Mijn gezicht wordt steeds helemaal rood. Volgens mij is het super opvallend, maar mijn ouders hebben niks door.

"Ik ga vanavond even naar Tammy", zeg ik. "Maak je het niet te laat", vraagt mijn moeder. Ik schud mijn hoofd. "Nee, komt goed."

"Naar Tammy, hè", zegt Chris plagend, wanneer we na het eten de trap op lopen. Ik geef hem een stomp. "Ja, ik ga serieus naar Tammy", zeg ik, "doe niet zo stom." Chris lacht. "Ja ja, het zal wel", zegt hij en geeft me een knipoog. Ik rol met mijn ogen en zucht dramatisch. "Luuk, serieus, we hebben een meidenavond, daar heeft Chris niks mee te maken." Luuk lacht alleen maar en gaat dan zijn kamer in.

Wanneer ik bij Tammy voor de deur sta, gieren de zenuwen door mijn lijf. Ik heb Chris nog gevraagd of hij het goed vindt als ik het vanavond vertel. Hij vindt het prima. Ik vind het doodeng.

Op Tammy's kamer werken we samen een paar pizza's naar binnen en discussiëren we over welke film we gaan kijken. We raken het er maar niet over eens. Uiteindelijk maakt Elena een einde aan de discussie en zet een film aan. "Geen discussie. Dit gaan we kijken", zegt ze er bij. Kirsten rolt met haar ogen. "Ja, baas."

We zijn halverwege de film wanneer Tammy een berichtje binnenkrijgt. "Nee, hè", zegt ze, en ze zucht eens diep. "Wat is er?", vraagt Aaf. "Een meisje dat Chris leuk vindt", zegt Tammy, "ze heeft hem blijkbaar met iemand weg zien fietsen van school vanmiddag. Ze wil weten of dat wat is." Kirsten lacht. "Waarschijnlijk wel", zegt ze, "maar morgen niet meer. Ze hoeft zich geen zorgen te maken, het is Chris." Ik hou me een beetje terzijde en probeer te verbergen hoe rood mijn wangen worden. "Waarom zijn er nog steeds zo veel meisjes die voor die sukkel vallen?", vraagt Tammy zich hardop af. "Een beetje dom is het wel", zegt Aaf, "No offense, Elena." Elena gooit lachend een kussen tegen haar aan. "Ik was dertien!", roept ze, "dan mag je dom zijn." Iedereen lacht. Ik lach ook maar mee, al vind ik het helemaal niet grappig. Ben ik dan echt zo dom dat ik voor Chris val? Ik zie het echt niet zitten om nu te vertellen dat ik vanmiddag met Chris was, en dat ik gister met hem heb gezoend.

Ik stuur Chris een appje: 'Ik ga het niet vertellen vanavond." "Oké", stuurt hij terug, "kom je zo wel nog even langs?". Ik bijt op mijn lip. Als iemand het doorheeft, heb ik een probleem. Maar ik wil wel graag.

"Ik moet naar de wc", zeg ik en sta op. Bij het idee dat ik Chris ga, moet ik al een veel te grote grijns onderdrukken.

Ik loop Tammy's kamer uit en doe de deur achter me dicht. Snel ga ik naar Chris' kamer. "Ik ben naar de wc, dus we hebben niet lang de tijd", zeg ik terwijl ik de deur open doe. Chris ligt op zijn bed en springt meteen op. Hij loopt naar me toe en doet de deur achter me dicht. Dan duwt hij me tegen de deur aan, terwijl zijn lippen de mijne vinden. Ik ga helemaal in hem op. Het voelt zo goed met Chris, ik kan me niet voorstellen dat hij me ooit pijn zou doen. Mijn hand verdwijnt onder zijn shirt. Ik voel zijn spieren en zijn warme huid. Chris' ene hand ligt op mijn middel, de andere in mijn nek. Verder gaat hij nog niet. Het voelt veilig; hij gaat me geen pijn doen. Dit is anders.

"Ik moet gaan", zeg ik, en ik maak me langzaam van hem los. Chris zucht. "Wanneer zie ik je weer?", vraagt hij. Ik kijk hem lachend aan. "Je weet mijn balkon te vinden", zeg ik, en ik geef hem een knipoog. Dan doe ik de deur open en loop zijn kamer uit. Ik hoop dat ik niet te lang weg ben geweest. Wanneer ik weer in Tammy's kamer kom, ziet het er niet uit alsof de meiden iets vermoeden. Snel ga ik zitten en we richten ons weer op de film.