Sinds die dag

Hetzelfde meisje als vrijdagavond.

Maandag zitten we in de pauze in de aula. Er wordt gezellig nagepraat over Tammy's feestje vrijdag. Aaf heeft blijkbaar met een jongen uit haar klas gezoend. Ik ken hem niet zo goed, maar iedereen is super enthousiast dus ik ook. Nadat Aaf helemaal ondervraagd is, vraagt Tammy lachend aan me hoe mijn eerste kater was.

Ik kreun en sla mijn handen voor mijn gezicht. "Ik ga echt nooit meer drinken", zeg ik. De andere meiden lachen. "Dat zei ik de eerste keer ook", zegt Elena lachend.

Dan kucht ze veelbetekenend terwijl ze seint dat Kirsten en ik achter ons moeten kijken. Tammy zucht. "Gaan we weer", zegt ze. "Heeft 'ie weer een nieuw slachtoffer gevonden?", zegt Aaf terwijl ze haar hoofd schudt.

In de hoek van de aula staat Chris met een meisje. Ze staan te zoenen. Ik krijg een raar gevoel in mijn buik. Wat is dit? Ben ik jaloers? Nee toch. Maar misschien dacht ik ergens wel dat vrijdagnacht meer betekende. Ik bijt op mijn lip. Blijkbaar dacht Chris er anders over. Het was ook te verwachten.

"Kan je het zien, Saar?", vraagt Tammy lachend. Snel draai ik me weer om, ik bleef blijkbaar iets te lang kijken. Met een rood hoofd neem ik snel een slok water.

"Is dit hetzelfde meisje als vrijdagavond, Tam?", vraagt Elena. Hetzelfde meisje als vrijdagavond? Tammy schudt haar hoofd. "Geen idee, maar waarschijnlijk niet", zegt ze, "het is Chris hè." Voorzichtig vraag ik: "Wat voor meisje had hij vrijdagavond dan?". Tammy haalt haar schouders op. "Ik weet het niet precies. Maar toen ik midden in de nacht dronken mijn kamer probeerde te vinden, deed ik per ongeluk Chris' deur open en ik zag een meisje in zijn bed liggen. Maar ik kon dus niet goed zien wie het was." Ik krijg het helemaal warm. Ze heeft me gezien. Ze heeft me wel niet herkend, maar ze heeft me gezien. Snel sta ik op en zeg ik dat ik naar de wc moet. Subtiel dit. Met een rood hoofd loop ik naar de wc.

Daar kijk ik in de spiegel, leunend op de wasbak. Ik adem diep in en dan weer uit. Oké, Tammy heeft me in Chris' bed zien liggen, maar ze weet niet dat ik het was, dus het maakt niet uit. Oké, Chris stond net met een ander te zoenen, maar er is niks tussen ons, dus het maakt niet uit. Er is niks aan de hand. Ik zucht eens diep en ga dan weer terug naar de aula.

De rest van de dag probeer ik me zo normaal mogelijk te gedragen. Tammy moet niks doorhebben. Ik probeer zo min mogelijk naar Chris te kijken als hij in de buurt is. Wanneer ik mijn fiets van slot haal om naar huis te gaan, zie ik Chris een eindje verderop hetzelfde doen. Snel stap ik op mijn fiets en rij weg. Het hele stuk naar huis trap ik zo hard mogelijk door. Ik wil niet dat Chris me inhaalt of straks ineens naast me fietst.

Hijgend kom ik thuis. Snel zet ik mijn fiets in de schuur en ga dan naar binnen. Ik pak wat te drinken en ga dan naar boven, naar mijn kamer. Ik check eerst even mijn insta en dan begin ik aan mijn huiswerk. Ik moet best veel doen voor morgen.

Ik ben net druk bezig met een moeilijke wiskundesom, als er op mijn raam wordt geklopt. Ik kijk om. Het is Chris, natuurlijk. Boos kijk ik me aan en richt me daarna weer op mijn huiswerk. Hij bekijkt het maar. Ik ga echt niet elke keer lief de deur voor hem open doen wanneer hij zomaar op mijn balkon klimt.

Chris klopt nog een keer op het raam. Ik zucht diep en blijf hem negeren.

Dan hoor ik de balkondeur opengaan. Shit, die zat blijkbaar niet op slot.

Geërgerd draai ik me om. Chris gaat op mijn bed zitten. "Oh, Chris, leuk dat je er bent! Kom binnen, doe maar alsof je thuis bent!", zeg ik sarcastisch.

Chris grijnst. "Ook hallo", zegt hij. Ik rol met mijn ogen. "Wat wil je?", vraag ik. Hij haalt zijn schouders op. "Waarom ontloop je me?", vraagt Chris. Betrapt. Ik haal mijn schouders op. Wat moet ik nu zeggen dan? "Ik dacht dat ik vrijdag wel bewezen had dat ik geen totale klootzak ben", zegt Chris. Ik lach schamper. "Oh, was dat waarom je me ineens hielp? Om te bewijzen dat je geen klootzak bent. Zodat je gewoon weer ongevraagd op mijn balkon kunt klimmen." Chris zucht. "Wat jij wil, joh. Ik zal nog eens aardig doen."

"Tammy heeft me bij jou in bed gezien", zeg ik, nadat het even stil is geweest. Chris knikt. "Ja, ze vroeg al wie er bij mij in bed lag", zegt hij. "Wat heb je gezegd?", vraag ik. "Dat het haar niks aan gaat", antwoordt Chris. Ik knik. "Oké", zeg ik, "goed."

Chris lacht. "Zou het nou echt zo erg zijn als ze wist dat jij bij mij in bed lag?", vraagt hij. Ik knik. "Ja. En nu mijn kamer uit. Ik heb meer te doen." Chris staat grijnzend op en loopt naar het balkon. "Doei, schat", zegt hij, waarna hij de balkondeur achter zich dicht doet.

Ik zucht en richt me weer op mijn wiskundesommen. 'Doei, schat." Waarom moest dat nou weer? Moest hij nou echt zo nodig weer bewijzen hoe irritant hij is?