Sinds die dag

Morgen vertel ik het.

Wanneer ik weer thuis ben, ruil ik mijn spijkerbroek om voor een kort pyjamabroekje. Ik sta net op het punt om mijn trui uit te trekken, wanneer er op mijn raam wordt geklopt. Lachend draai ik me om en loop ik naar de balkondeur. Chris staat aan de andere kant van de deur met een ondeugende grijns op zijn gezicht.

Ik doe de balkondeur open. "Hoi, stalker", zeg ik. Chris geeft me een kus. "Ga je me niet uitschelden, omdat ik om half 12 op je balkon klim?", zegt hij plagend. Ik schud lachend mijn hoofd. "Deze keer niet", zeg ik. Chris trekt zijn wenkbrauwen op. "Oh?", zegt hij vragend, "de volgende keer wel weer dan?" Ik haal mijn schouders op. "Ja, misschien wel, dat houdt het een beetje spannend", zeg ik dan, en ik geef hem een knipoog.

Chris slaat zijn armen om mijn middel en trekt me dicht tegen zich aan. "Vind je het niet spannend genoeg om in het geheim af te spreken?", zegt hij zacht. Zijn gezicht is dicht bij het mijne. Ik ruik dat hij net gerookt heeft. Ik ben zo verliefd dat ik zelfs die rooklucht lekker vind ruiken. Ik glimlach bij die gedachte. "Wat is er?", vraagt Chris. "Ik ben zó verliefd", fluister ik. Chris glimlacht. "Ik ook", zegt hij, en hij zoent me.

Elke keer als onze lippen elkaar raken, word ik weer een beetje extra verliefd. Het voelt lief, spannend, vertrouwd, opwindend. Het voelt zo goed.

"Waarom heb je het niet verteld vanavond?", vraagt Chris, wanneer we uit gezoend zijn. Ik zucht. "Ze hadden het er weer over hoe dom het was om voor je te vallen. Ik wil gewoon niet dat ze mij ook zo zien, als een dom meisje dat valt voor een eikel, die niks om haar geeft." Ik zie in Chris' ogen dat hij het vervelend vindt dat er zo over hem gepraat wordt. "Maar zo zit het niet", zegt hij, "ik geef wél om je." Ik knik. "Dat weet ik, maar zij weten het niet." Chris denkt even na. "Zal ik het anders aan Tammy vertellen?", zegt hij dan, "ik kan haar vertellen hoe anders dit is, dat ik anders ben met jou." Ik bijt op mijn lip, terwijl ik er even over nadenk. Het zou wel makkelijk zijn, dan hoef ik het niet te vertellen. Maar het kan ook fout gaan. Misschien wordt Tammy wel boos dat ik het niet aan haar verteld heb, ik ben wel haar vriendin.

Ik schud mijn hoofd. "Nee, ik vertel het zelf wel", zeg ik, "morgen." Ja, morgen vertel ik het. Het is eng, maar het moet. In het geheim afspreken en zoenen is spannend, maar het is niet wat ik wil. Ik wil Chris en ik wil dat mijn vriendinnen het snappen.

Wanneer Chris weer weg is, kijk ik op mijn telefoon. Ik heb een appje van Tammy in de groepsapp. 'Meiden, ik heb morgen een leuk verhaal te vertellen', zegt ze. De anderen reageren dat ze benieuwd zijn. 'Kan je het niet gewoon appen, je maakt me veel te nieuwsgierig', stuurt Aaf. Tammy stuurt dat dat echt niet kan. Ik vraag me af wat ze te vertellen heeft. Even denk ik eraan te reageren dat ik ook wat te vertellen heb, maar ik doe het toch niet.

Ik doe mijn telefoon uit en ga naar bed. Ik lig nog even wakker, nadenkend over hoe ik het nieuws over mij en Chris het beste kan vertellen morgen. Uiteindelijk val ik in een onrustige slaap.

Ik droom over Chris, die me zoent. Ik droom over Tammy, die boos is. Ik droom over Kirsten en Aaf, die me dom vinden. En ik droom over Elena, ze zegt: 'Maak je nou echt dezelfde stomme fout als ik?'. 'Het is geen fout', antwoord ik. Het is Chris. Het is anders. Het is goed.