"onu bırakıp giderseniz tek tek evlerinize gelip sizi tavana asar" dedi Ron.
Bense hâlâ gözüm kapalı konuşulanları dinliyordum.
Kompartıma'nın kapısı açıldı.
"Daha mı uyandırmadınız kızı" dedi Hermione.
Birisinin dürtmesiyle yeni uyanmış gibi gözlerimi kırpıştırıp açtım.
Hermione hemen yanımda duruyordu.
"Hadi Allison yaklaştık" başımı salladım.
Biraz üşüdüğüm için Harry üstündeki hırkaya göz diktim.
Fark etmiş olucak ki "ne bakıyorsun" dedi kaşlarını çatarak.
"Hırkanı versene" dedim.
"Hayır vermem"dedi umursamazca
Orta parmak çektim ancak fazla etkili olmuş gibi durmuyordu.
"Şuan gidiceğin ev benim evim sayılır ayağını denk al Harry Potter" dedim alayla.
Bıkkınlık la siyah hırkasını çıkartıp resmen yüzüme fırlattı.
Dil çıkartıp giyindim. Fark ettiğim şey Draco ve Blaise yoktu Pansy ve Hermione sohbet ediyorlardı.
Tren durunca hepimiz indik vedalaştıktan sonra gözlerim Babamı aramaya başladı.
Harry kolumu çekiştirip beni Babamın yanına getirdi. Harry sarıldı.
Kaşlarını çatıp bana baktı ancak fazla aldırış etmedi.
Bense neden Harry sarılıp bana sarılmadığını sorguluyordum. Belki de rahatsız olurum diye düşünmüştü.
Eve girdiğimizde aşırı hoşuma gitmişti.
Bir ev cini bir anda yanımda belirdi.
"Efendi Black sizi ne kadar bekledim bilemezsiniz" dedi ve ayaklarıma kapanıcakken durdurdum.
"Buna gerek yok, ben Allison" dedim.
"kreacher efendi Black" elini tuttum.
"Memnun oldum kreacher" yanından ayrıldım. Oda kaybolmuştu zaten.
Kafamı kaldırdığımda babamın beni izlediğini fark ettim.
"Sana odanı gösteriyim" dedi başımı sallayıp merdivenleri çık.aya başladık.
Bir odaya geldiğimizde kapının üstünde 'Sara Black' yazıyordu.
Annemin odasıydı bir süre yazıya baktım.
"Sen gelene kadar girmedim hiç, sadece kreacher temizlemek için girdi" başımı hafifçe salladım.
Kulpu yavaşça çevirip açtım.
Kapının hemen solunda bir lavabo vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝖠𝗅𝗅𝗂𝗌𝗈𝗇 𝖡𝗅𝖺𝖼𝗄 | 𝐷. 𝑀.
Fanfiction[𝐀𝐥𝐥𝐢𝐬𝐨𝐧 𝐁𝐥𝐚𝐜𝐤] Nerden buldum bu parşömen parçasını bilmiyorum ama bir şekilde günlüğün ilk sayfası olucak. Aşk sadece can acıtmak için vardır. Her aşk hikayesi mutlu sonla biter derlerdi sevgilim, ama şu halimize bir bak mutlu olmaya o...
