"Zaman mı değiştiriyordu insanları yoksa yaşadıkları mı?"
__________
Zaman her şeyin ilacıdır.
Bunu her kim söylediyse iyi yalan söylemişti. Zaman hiç bir şeyin ilacı olamıyordu. Ne eskiyi getiriyor ne de yeniyi değiştiriyordu.
Özlem denilen şeyi küçüklüğümden beri çekiyordum ama şimdi ki daha ağırdı.
Sanki kalbime bir taş oturmuştu ve aklımı karıştırıyordu. Düzgün düsünemiyordum.
"Allison..." arkamda ki ses ile bakışlarım önümde ki kaynamakta olan çorbadan Harry çevirdim.
Bir kaç adımda dibinde durduğum da kollarımı boynuna sardım.
Elleri uzamış olan saçlarımın arasından geçti.
İyi misin?
Herkes sorduğu soruyu sormadı. Biliyordu, iyi değildim. Görülmeyecek cinsten değildi canımın acısı.
"Gördüğün için teşekkür ederim" dedim fısıltı gibi çıkan sesimle.
Elleri saçlarımdan geçtikten sonra yüzünü boynumdan uzaklaştırdı.
Yüzünü en ince ayrıntısına kadar görebiliyordum.
Yeni yeni çıkmaya başlayan sakalları yüzüne çekici bir hava vermişti. Uzamaya başlayan saçları alnına dökülmüştü.
Eli saçlarımdan yanağıma doğru kaydı. Soğuk ellerim yanağımda ki ellerinin üstünde durdu.
Dışardan nasıl görünüyorsun bilmiyorum ama içimizde ki kardeş sevgisi alev alev yanıyordu.
Yeşil gözleri koyu mavi gözlerime kenetlendi.
Bir gün beni yanlız bırakmasından korkuyordum. Yanlızlık ellerimin titremesine, nefesimin daralmasını sağlıyordu.
"Her zaman yanında olucam" dedi.
Yine içimi okumuştu. İçimi görmüştü, beni en iyi anlıyan Harrydi bir tek. Sevgilim bile yanımda durmamışken bir gün olsun yanlız bırakmamış hep yanımda durmuştu.
David ölümünden sonra bir şeyler bizi yakınlaştırmıştı.
"Babama çorba yaptım. Sende içer misin?" dedim ilgiyle.
Baş parmağı ile yanağımı okşadı. "Sen yapmışsın elbette içerim" dedi gülümsememi sağlarken.
Yüzümde ki eli çekildiğinde tezgah da duran kaseyi alıp içine çorbadan koydum.
Masaya koyucakken Harry elimden aldı ve masaya koydu.
"Siriusa çorbayı götürdükten sonra biraz uyu çok yoruldun." dedi ilgiyle.
Gülümsedim. "Hep beni düşünme." dedim iddialı bakışlarımı gözlerine dikerken. Bir kaç adımda yanımda durduğunda elimi tuttu.
Omzu silkti. "Sen benim her şeyimsin" dedi.
Öksürük sesi ile bakışlarımız öksüren kişiye döndü.
Ginny bakışları ellerimizdeyken bakışlarında anlıyamadığım bir ifade geçti.
Harry ile kardeşten fazlası olmadığımı en az oda biliyordu.
"Sende benim her şeyimsin" dedikten sonra tepsiyi alıp Ginny yanından geçerek merdivenden çıktım.
Babamın odasının önünde durduğum da kendime bir kaç saniye tanıdım.
"Baba" diyerek odaya girdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝖠𝗅𝗅𝗂𝗌𝗈𝗇 𝖡𝗅𝖺𝖼𝗄 | 𝐷. 𝑀.
Fanfiction[𝐀𝐥𝐥𝐢𝐬𝐨𝐧 𝐁𝐥𝐚𝐜𝐤] Nerden buldum bu parşömen parçasını bilmiyorum ama bir şekilde günlüğün ilk sayfası olucak. Aşk sadece can acıtmak için vardır. Her aşk hikayesi mutlu sonla biter derlerdi sevgilim, ama şu halimize bir bak mutlu olmaya o...
