Ölüm Yadigarları¹

364 18 14
                                    

"Benim korkum yok efendim." dedim sakin bir sesle.

"Endişelerin var ama," dedi uzunca. "Senin korkudan daha çok pişmanlık ve endişelerin var."

Artık korkularımda vardı...

Alec kolumdan tutup beni çekiştirdi. Dolu gözlerim ona döndüğünde başımı tutup göğsüne yasladı.

"Bunu istemiyorum." dedim titreyen sesimle.

"Biliyorum, biliyorum. Bende istemiyorum..." dedi kısık sesle.

Başımı çevirip ilerimizde ki eve baktım.

Dışlanan, istenmeyen ve kendi kaderini çizen Andromeda Black evi...

Ve buğulu camdan gözüken Lisa.

"Tanrım," Alec t-shirt parmaklarım arasında buruştu. "Canım acıyor."

"Hey," dedi soğuk elleri ile yanaklarımdan tutup ona bakmamı sağlarken. "O güvende, önemli olanda bu."

Başımı onaylarca sallarken bir yandan akan yaşları parmaklarımın uçları ile siliyordum.

"Gidelim hadi." dediğinde başımla onaylamakla yetindim.

Kaç ay olmuştu saymayı tamamen bırakmıştım. Her perşembe bu parka gelip camdan Lisa yı izleyip geri gidiyorduk.

Ormana geri döndüğümüzde annemin büyüleriyle yaptığım gizleme büyüsü sayesinde köy sihirli sözcükler dışında kendini göstermiyordu.

David eskiden kaldığı kulübeye girdiğimizde üstümde ki ceketi bir kenara koyup çift kişilik yatağa oturdum.

Alec aynısını yaparak yanıma oturdu.

Bedenimi geriye doğru bırakıp yatağa uzandım. Ve yine beni taklit etti.

Başımı ona çevirdiğimde zaten beni izlediğini fark ettim.

"Voldemort bir şekilde asanın bende olduğunu öğrenecektir. O zaman senin için daha tehlike-"

"Allison," dedi beni bölerek. "Bunu konuştuk, seni asla yanlız bırakmıycam."

Gülümsedim.

Acaba o me yapıyordu?

"Aklını kurcalayan birisi mi var?" dedi ela gözleri koyu okyanus mavisi gözlerimin daha derinlerine bakarken.

"Harry, Hermione, Ron ve Babamgil ne durumda onu düşünüyordum." dedim.

Yalan değildi.

Onları da düşünüyordum ama Draco...

Eli tereddüt ile kalktığında ne yapıcağını kestiremedim ama elinin bana uzanmasına da izin verdim.

Parmakları önüme düşmüş maviliği yok olmuş kahve saçlarımı tutup kulağımın arkasına itti.

"Neden fark etmezsin anlamıyorum?" dedi dalgın bakışlar ile.

"Ne?"

Alayla gülümsedi. "Bak şimdi de anlamıyorsun."

"Alec, biraz daha açık ol."

"Sana ilgim olduğunu Allison." dedi bir anda patlıyarak. "Seninle ilgilendiğimi belli edemiyormuyum." dedi.

"Ben... Kafam karışık ve ben aşk konusuna pek vakit ayıramam." dedim mırıldanarak.

Eli yanağımı tuttu.

Baş parmağı ile yanağımı okşadı. "En çok sen hak ediyorsun. Bütün sevgim senin olsun bu yüzden."

𝖠𝗅𝗅𝗂𝗌𝗈𝗇 𝖡𝗅𝖺𝖼𝗄 | 𝐷. 𝑀.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin