ɱყ σɳℓเɳε ℓσѵε (Completed)

Chapter 23- I'm Sorry

Hye Jin pov

යුංගි ඔප්පයි ජන්ග්කුකුයි දෙන්නා හොටෙල් එකේ වලියක් පටන් ගන්නවත් එක්කම ජිමින් මාවත් මගේ අතින් ඇදන් එලියට ආවා. මම කොච්චර එයාගෙන් ගැලවෙන්න දැගලුවත් එයාගේ ග්‍රහණය ගොඩක් තදයි.

"මාව අතාරින්න ජිමින්.....

ජිමින්..... අතාරින්න මාව

අතාරින්න

මට රිදෙනවා.

ජිමින්

ජිමින්

ජිමින්-ශි

පාර්ක් ජිමින් ඔයාට මාව ඇහෙනවාද? මාව අතාරින්න" ඒත් කිසිම ප්‍රතිචාරයක් නැහැ. සමහර විට ජන්කුක් එක්ක ඉදලම එයාගේ කෑගැහිල්ලට කන බීරී වෙලාද මන්දා.

ජිමින් මාව බලෙන්ම කාර් එකට නග්ගවලා එයත් නැගලා ඩ්‍රයිව් කරන්න ගත්තා.

"මේක නවත්තන්න. ඔයාට පිස්සු හැදිලාද? මට යන්න දෙනවා" මම කෑගැහුවා. ඒත් එයා කරේ මාවත් දාන් වාහනේ එලවපු එක විදරමයි. මෙයා ගොලු වෙලාවත් ද?

"හේයි ඔයාට මාව ඇහෙනවද?" මම එයාගෙන් ඇහුවා. ඉස්සරහින් අත වැනුවත් කිසිම ප්‍රතිචාරයක් නැහැ. මම කාර් එකේ ස්ටියරින්ග් වීල් එක ඇල්ලුවා. ඔව් මම දන්නවා. මේ වගේ වෙලාවක කරන්න පුළුවන් මෝඩම වැඩ වලින් එකක්. ජිමින් එක පාරටම බ්‍රේක් ගහලා වාහනේ නැවැත්තුවා.

"තමුසෙට පිස්සු හැදිලාද? මරෙන්නද හදන්නේ?" එයා මට කෑගැහුවා.

"ආහ්...🤭 කන් ඇහෙනෝ කතා කරන්නත් පුළුවන්නේ" මම හින්ට් එකක් ගැහුවා.

"මොකක්ද කිව්වේ?" එයා ඇහිබැමක් උස්සලා මගෙන් ඇහුවා.

"නෑ මුකුත් නැහැ" මම ඉක්මනට කිව්වා. "මාව මෙතනින් බස්සන්න. මම සූබින්ට කියන්නම් මාව එක්කන්-" මගේ කට වැහිලා ගියේ ජිමින් එක පාරට මාව ඇදලා අරන් කිස් කරපු නිසා. මම එයාව එහාට තල්ලු කරලා එයාගේ කම්මුලට හොඳ පාරක් දුන්නා. ඒත් එයා කරේ ආපහු පාරක් මාව ඇදලා අරන් කිස් කරපු එක නිකම් ලොකු බඩ ගින්නක ඉදලා වගේ. මම බොහොම අමාරුවෙන් එයාව තල්ලු කරලා දැම්මා.

"පිස්සු හැදිලාද?" මම එයාගෙන් ඇහුවේ කෑගහලා. "මේ ඉන්නේ පාරේ"

"ඔව් මාව පිස්සෙක් වෙලා." එයත් මට නොදෙවෙනි කටහඬකින් උත්තර දුන්නා. "ප්ලීස් මෙහෙම කරන්න එපා. මාව පිස්සෙක් වෙලා. හැමතැනම පේන්නේ ඔයාව. හැම තැනම දැනෙන්නේ ඔයාගේ සුවද... මම තමුසේ නිසා පිස්සෙක් වෙලා." එයා කියවන් ගියා. "ඇයි මට මෙහෙම කරන්නේ?"