Conquering the Wild Waves (Villaloid Siblings #1)

20

Nagising ako na puro puti ang asa paligid ko, agad ko naman nakita si Luke.

"Gising na si Ate!" Exaggerated na sambit nya

"Are you okay hm?" The elegant lady asked me

Naguguluhan naman akong tumango "Your brothers are on their way tommorow pwede ka na maka-uwi. Were going in Soledar, doon natin palalakihin ang anak mo" she said gently

Naguguluhan naman akong tumingin kay Luke "She's our Mommy! We finally found our Mommy!" There's happiness in Luke's voice.

This lady is my Mommy? Legit ba? Baka gino-good time lang ako ni Luke?

"Prank 'to 'no?" Hindi makapaniwalang sambit ko

But they just shook their head, suddenly i felt my tears falling one by one, my mother gently wrapped her arms around me.

"Shh, Mommy's here, i won't leave you anymore, sorry sweetheart stop crying na you're hurting mommy" she said gently

Inangat ko ang tingin ko sakanya "Promise? You won't leave us anymore?" My voice is full of hope, she gently nod her head and kissed my forehead.

My Father disown me but atleast my Mother found me. Finally! May nanay na ako!

"Are you okay?" Bungad ni Kuya Kurt pag pasok nya pa lang sa pinto

Tumango naman ako at umangat ang tingin nya sa babaeng naka-yakap saakin, ilang segundo sya natulala bago namula ang mata mya at tumakbo palapit kay Mommy, Mommy chuckled softly and wrapped her arms around Kuya Kurt.

I heard his soft sobs, Luke and I laugh at him, pinukulan nya naman kami ng masamang tingin.

"Czena how are you?" Kalmadong bungad ni Kuya Czino nakasama si Kuya Enzo na kalmado lamang pero kita ang pag-aalala sa mga mata nya.

I gave them a thumbs up tulad ng nangyari kay Kuya Kurt ay gumawi din ang tingin nila kay Mommy, ilang segundo na natulala pero unti-unting namula ang mga mata nila.

Nag-unahan pa silang tumakbo papunta kay Mommy na kala mo mga bata. Mommy welcomed then with open arms.

"Ang lalaki nyo na" naiiyak na sambit ni Mommy

"Sorry, hindi ko gusto iwan kayo may dahilan ako bakit ko kayo iniwan, patawarin nyo ang Mommy" Sunod-sunod tumulo ang luha ni Mommy

"Hoi tama na yan! Pinapa-iyak nyo si Mommy" naiinis na sambit ni Luke

Humiwalay naman sila kay Mommy at pasimpleng pinunasan ang luha nila, namumula pa ang mga ilong nila dahil nga mapuputi sila.

Natawa kami ni Luke sa nga itsura nila " Ang pangit nyo!" Asar namin ni Luke

They gave us a death glare pero tumawa lamang kami "Walang makakapag paiyak saakin" Luke imitated Kuya Czino's voice sabay tawa ng malakas

"Ano yun kuya? Walang makakapag paiyak sayo pero para kang bata na nawala sa mall nubg nakita mo si Mommy" pang-aasar ko

"Czena Adikia" kalmado ngunit may pag babanta na sambit nya

Tumawa ako ng kunti bago itinaas ang dalawang kamay ko senyas na sumusuko na ako "Oo na hindi na"

Mommy explained to us kung bakit nya kami nagawang iwan noon, she was diagnosed woth leukemia, she doesn't want to be a burden to us so she decided to leave us. Luckily she survived it. Sabi nya ay babalik sya kapag magaling na sya ngunit noong babalik na sya ay nalaman nya na may iba na si Dad so she just watched us from afar, kahit nasasaktan sya ay araw-araw nya kami tinitignan.