Conquering the Wild Waves (Villaloid Siblings #1)

27

I was stunned when i opened the door of my room. Zachariah Mannaseh is standing there. Tiredness and pain is visible in his handsome face.

"Morning" he said coldly, tumango lamang ako

"Czen" he called me

Inangat ko ang tingin ko "C-czen can we visit them?" He asked carefully

Napabungtong hininga ako at tumango, may maliit na ngiti ang sumilay sa labi nya at inalalayan ako pababa ng hagdan "Sorry for what happened last night, i was just blinded by my anger"

Tanging pag-tango lamang ang sagot ko, kompleto na sila sa dinning area parang kami nalang ang hinihintay. Nang mag tama ang paningin ni Lonzo at Zach ay bumigit ang atmosphere sa dinning area.

Tumikhim si Trina at nag-simula paga-anin ang atmosphere sa loob ng dinning area. I think it worked naman.

Pinaki-usapan namin si Justice na dito lang muna sya sa bahay dahil may importanteng pupuntahan kami ni Zach.

Tahimik lang kami habang papunta sa memorial park tanging tunog lang ng aircon ang nadidinig, huminga ako ng malalim ng makita ang malaking gate ng memorial park.

Nag park si Zach malapit sa entrance bubuksan ko na sana ang pinto ng pigilan nya ako, bumaba ang tingin ko sa kamay nya na nakahawak sa kamay ko bago inangat ang tingin sakanya.

"Kaya mo ba? We could still go back sa house if 'di mo pa kaya" he said in a low tone, tanging pag tango lamang ang sinagot ko

Bago bumaba ay hinalikan nya ang kamay ko, naglakad pa kami ng kunti bago nakita ang moseleo ng anak ko. Unti-unting bumalik saakin ang mga sakit na naranasan ko nung nawala sila.

Binuksan ko ang maliit na gate, sumunod naman si Zach, he immediately grabbed Zachias' picture.

Kita ko ang pag tulo ng luha nya sa litrato ni Zachias, napaluhod sya at niyakap ang litrato ng anak namin, dinig ko ang pag bulong nya ng sorry.

Right now you can't see the strong and ruthless Zachariah kabaligtaran ang makikita mo ngayon. A fragile and vulnerable Zachariah is all i can see right now. Every sobs that escaped his lips is full of pain.

Ilang minuto ba bago sya kumalma at tumayo nilapag nya ang litrato ni Zachias at niyakap ako and doon tumulo ang panibagong luha nya.

"S-sorry, kasalanan ko" his voice is full of pain

I started crying as well, i hugged him back "Z-zach yung iyak nya Zach nadidinig ko ulit"

He started rubbing my back "A-ang sakit Zach, ang sakit madinig yung anak ko na nasasaktan, na nahihirapan, alam mo ba na ilang beses ko hiniling na sana ako nalang yung nasasaktan, ako nalang wag lang yung anak ko k-lasi ang masyado pa syang bata para maranasan yung sakit"

My heart is aching right now "N-nakaka-awa yung anak ko, iyak lang sya ng iyak naiinis ako kasi hindi ko lang man matanong sakanya kung saan yung masakit, ano yung gusto nyang gawin ko para matanggal yung sakit, naiinis ako sa sarili ko kasi hindi ko lang man sya naalagaan ng maayos"

"You did a great job, Czen. You're so brave, i'm so proud of you" he whispered

"Ang liit-liit nya Zach, tapos medyo naninilaw pa sya pero makikita mo na napaka-gwapo nyang bata. Lalo na yung berdeng mata nya, yung berdeng mata nya na puno ng sakit. hindi sya makadede ng maayos saakin, madalang lang din sya makatulog ng maayos. Maski minsan sa tulog nya may mga maliliit na hikbi ang lumalabas sakanya, ang sakit Zach" my voice broke

"T-tapos Zach noong gabi bago sya mamatay nakangiti sya, nakikipag-laro sya saakin kahit nasasaktan sya, ang sakit makita na nakangiti at tumatawa ang anak ko habang may mga luhang tumutulo sa magaganda nyang mata, pinadede ko pa sya pag-katapos nun Zach, kinabukasan iyak sya ng iyak, tulad ng dati nyang iyak ay puno pa din ng sakit kaya kahit masakit para saakin kinarga ko sya tapos hinalikan yung noo nya tapos nun tumigil sya sa pag-iyak kala ko okay na sya pag tingin ko hindi na sya humihinga" i cried harder