The Elements

Hoofdstuk 1, Siënne

Siënne spreek je uit als Sie-enne

Als ik wakker word weet ik het meteen, ik ben jarig vandaag. Ik kijk op mijn bureau en ik zie daar al gelijk mijn eerste cadeau liggen. Het is verpakt in een doosje met een opdruk van sterren en golven. erbij zit een briefje. 'dit wijst je de weg, gebruik het wijs'. Geen afzender. Het briefje begrijp ik niet. Misschien geeft het meer duidelijkheid als ik het pakje heb opengemaakt. Ik haal de deksel eraf en zie een oude ketting. Ik bekijk het goed. Er zitten twee kleuren blauw in en het lijkt net alsof er golven omheen zitten (zie plaatje). Ik kleed me aan en doe het meteen om. Uit het doosje valt een tweede briefje 'doe dit nooit af'.

"Okey, vandaag doe ik het in ieder geval niet af" zei ik tegen mijzelf en deed de ketting om me nek. Ik loop naar beneden waar mijn ouders al aan de ontbijtafel zitten.

"Gefeliciteerd lieverd" zegt mijn moeder en ze geeft mij drie zoenen. Mijn vader steekt nu alleen even zijn hand op omdat hij al een broodje in zijn mond heeft gepropt. ik ga aan tafel zitten en schenk wat thee in. Als ik een slok wil nemen komt er ineens niks uit mijn glas. Er zit niks IN mijn glas! en het is wel beslagen en de laatste stoom komt er nog uit!

Hoort dit bij zestien worden?! In een keer niet meer weten wat je drie seconden geleden hebt gedaan? of waanbeelden zien? Ik pak opnieuw de theepot en schenk weer in. Nu let ik extra goed op of ik het echt inschenk. Ik begin met het eten van een crousant en leg mijn hand plat naast mijn kop thee neer. Opeens komen er ijskristallen in drijven, en even later is al mijn thee bevroren! ik schrik en trek mijn hand terug. Ik moet er moeite voor doen om niet te gaan gillen.

"Oke, ik heb net een goeiend hete kop thee BEVROREN!!! adem in, adem uit. ik word gek, het kan niet anders." Ik ren snel naar boven naar mijn kamer.

"Dit is vast een droom, dit kan niet echt zijn. Zo meteen open ik mijn ogen en is alles weer normaal." ''adem in, adem uit. "waarom word ik niet wakker?!" ik knijp mezelf zo hard in mijn pols dat er een blauwe plek ontstaat. Ik loop naar de badkamer en doe de kraan open. Ik gooi wat koud water in mijn gezicht, maar mijn handen bewegen niet! De straal is afgebogen en loopt nu in een boog naar mijn gezicht. ik schreeuw het uit en draai snel de kraan uit. "Gaat alles wel goed Siën?" hoor ik mijn moeder roepen.

"Ja, alles is goed." zeg ik snel om ze gerust te stellen. Ik keek naar mijn handen. "Hoe zou dit kunnen?!" zei ik tegen mijzelf. Ik begon te ijsberen in de badkamer en begon na te denken over hoe dit nou kon gebeuren. Dit is nog nooit gebeurd! Het begon sinds, sinds ik die ketting heb! Dat ding veroorzaakt dit! Ik probeer het af te krijgen maar het gaat niet los, het slot is verdwenen! ik begin er in alle macht aan te trekken maar ik pijnig mezelf er alleen maar mee. ik geef het op en val huilend neer op mijn bed. Als ik iets gekalmeerd ben kijk ik eens goed rond in mijn kamer. Alles is in het thema van water en van de zee. Normaal vind ik het rustgevend, maar nu word ik er juist drukker door dan ooit! Het water lijkt me overal te achtervolgen! Van wie zou deze ketting gekregen kunnen hebben? En nog belangrijker: hoe kwam het in mijn kamer?!? Ik loop naar de prullenbak en vis het doosje van de ketting eruit. Ik kijk naar de bedrukking ervan. Er staat een volle maan op, met een sterrenhemel en de onderkant is bedrukt met blauwe golven met schuimkoppen. Iemand heeft me dit met een reden gegeven, ik moet nu alleen nog erachter zien te komen wat die reden is.