The Elements

Hoofdstuk 15

Siënne

Een oogverblindende flits schoot er uit de bol die midden op het plein stond. Ik moest mijn ogen bedekken om mezelf te beschermen tegen het felle licht. Als ik mijn ogen weer open doe staan er ineens vijf mensen rond de pilaar. Er komt nog steeds licht uit de bol, maar het is niet zo fel als daarnet. ik zie dat er een witte lijn naar boven loopt, recht naar de maan. Ik kijk weer terug naar de vijf personen. tegenover iedereen staat er iemand. recht tegenover mij staat er een vrouw met een lange, golvende jurk, waarmee het bijna lijkt alsof ze zweeft. Als ze in beweging komt zie ik dat ze echt zweeft! Opeens schalt er een duidelijke maar toch aardige stem over het plein. "Welkom, Heersers en Heerseressen van den elementen." Okeeey, raar. Volgens mij ben ik niet de enige die verbaasd is want het meisje naast mij in de groene jurk valt bijna achterover van de schrik. 

Veel tijd om na te denken had ik niet omdat een andere man in het rood weer begon te spreken. "Zoals jullie weten zijn er vijf elementen. Water..." er spoot een waterstraal uit de cirkel om mij heen op. "Vuur..." een vlam vloog op uit de kring rond de jongen met het rode pak. "Aarde..." een berg ontstond uit de korrelige kring van het meisje met de groene jurk. "Metaal..." een beeld werd gevormd in de zilveren cirkel rond de jongen met het grijze pak. "En Lucht." een windvlaag ging over het plein.  Een andere vrouw met een witte jurk begon te spreken. "Jullie zijn de vijf Uitverkorenen van deze honderd jaar. Alleen jullie kunnen de strijd met het duister aan." een man in het grijs begon te spreken. "Maar daarvoor zullen jullie moeten trainen. Met de ketting die de maan jullie gestuurd heeft zullen we jullie elke nacht oproepen om te trainen met jullie gaves. We geven jullie nu de tijd om elkaar te leren kennen." De bol lichte weer op en de 'mensen' verdwenen weer. 

De cirkel met water om mij heen verdween, net zoals alle andere cirkels op het plein. Ik stap naar voren toe, naar het midden van het plein. Ook de andere kinderen komen aangelopen. "Ehm, nou... hoi!" zegt de jongen in het grijze pak. we staan er allemaal een beetje ongemakkelijk bij. Wat doe je dan, als je net hebt gehoord dat je een of ander Duister moet verslaan en dat je een 'Uitverkorene' bent. De jongen begint weer te spreken. "Nou.. ik ben Eaken en ik kan blijkbaar metaal beheersen" Ik kijk nog eens naar Eaken. Eigenlijk is hij wel cute. "Ik ben Siënne en ik beheers water." zeg ik uiteindelijk als niemand anders iets zegt. "Ik ben Saki en ik beheers lucht." zegt het meisje in de witte jurk. Dan pas valt me op dat er een blauwe plek op haar slaap zit. Zou ze uit een boom gevallen zijn ofzo? dan begint de jongen in het rode pak te spreken. "Ik ben Adan, ik beheers vuur en ik hoop dat er met dit gedoe mijn telefoon vergoed word." zegt Adan. "Dat je telefoon vergoed word?" vraagt het meisje in de groene jurk. "Net voordat ik hierheen gehaald werd zag ik op mijn telefoon dat al mijn vrienden helemaal pissed op mij waren omdat ze geen taart hadden gekregen. Ik werd toen zo boos dat er uiteindelijk vonken uit mijn telefoon. En die telefoon is nu dus kapot." zegt Adan met een halve glimlach. De rest begint ook te lachen. Uiteindelijk stelt het meisje in de groene jurk zich voor als Gaia en zei beheerst dus aarde. 

"Is er bij jullie nog iets misgegaan met jullie krachten?" vraagt Adan opeens. "Nogal wat." zegt Gaia. "Ik heb een aardbeving veroorzaakt, ik heb een berg met aarde in mijn kamer laten ontstaan en ik heb daar gras op laten groeien." Zegt Gaia. "Heb je die bult nog weg gekregen?" vraag ik. 'Jep, anders was mijn kamergenoot Maura er vast en zeker achtergekomen dus ik ben blij dat ik ook weet hoe dat moet. En bij jullie?" vraagt Gaia. "Ik heb een hete kop thee eerst laten verdampen en daarna laten bevriezen en ik heb een waterstaal uit de kraan laten afbuigen." zeg ik. zo verteld iedereen verder over wat er die dag gebeurd is. Bij Adan gingen alle kaarsen aan als hij met zijn armen omhoog bewoog. Zijn ouders dachten dat het een goocheltruc was. Bij Eaken viel al het metaal in zijn huis plots naar beneden, boven op zijn kleine zusje en zijn moeder. En bij Saki vloog elke keer het raam open door een harde windvlaag. "Hoe oud zijn jullie eigenlijk?" vraag ik. we hebben het nu wel heel leuk over onze krachten maar we weten niet eens hoe oud we zijn. "Ik ben vandaag 16 geworden." zegt Adan. "Ik ook!" zegt Eaken. UIteindelijk blijkt dat iedereen vandaag 16 is geworden. "Okeey, raar.' zeg ik. "Dat hoort er waarschijnlijk gewoon bij." Zegt Gaia. Op dat moment komt de lichtstraal ineens weer uit de bol. Maar nu komen er geen mensen op het plein. Gaia, Saki, Eaken en Adan vervagen en het volgende wat ik weer voel is mijn eigen, zachte bed.