The Elements

Hoofdstuk 17

Adan

Ik wist het wel dat het geen truck was. Al blijft het raar om te geloven. Ik Adan, de grappenmaker van de school, een uitverkorene? Dit was echt het laatste wat ik verwachte. Ik haal de ketting onder mijn shirt vandaan en ik kijk er nog eens naar. Het is niet heel erg opvallend. De rode kristallen glimmen niet eens zo heel erg . Er is iets bijzonders aan deze kristallen, anders was ik gisteravond nooit op het Maanplein terecht gekomen en had ik nooit deze krachten om vuur te besturen gehad. Best vet eigenlijk, van Adan die altijd stoer praat maar niks durft, naar Adan die met vuur kan spelen en een of andere duistere heerser moet verslaan! Dit had ik echt nooit durven dromen.

Opeens roept mijn moeder van onderaan de trap naar me. "Adan, Stephan voor je aan de telefoon!" "Ik kom al mam!" roep ik terug. Ik stop mijn ketting onder mijn shirt en ik loop naar beneden. Stephan is mijn beste vriend, al sinds we kleuters waren! Hij begrijpt me altijd en heeft dingen al vaak door voordat ik het zelf doorheb. Opeens hou ik iets in. Niemand mag iets weten van deze krachten, dus... dus ik moet liegen en toneelspelen voor Stephan. Dit word lastig. Niemand kent mij zo goed als Stephan, dus of ik moet op een spoedcursus toneel, of eer het beste van proberen te maken en alles te ontkennen. Ik ga maar voor het tweede. een cursus zou me een godsvermogen kosten en ik ben nu al blut. Ik moet echt nodig op zoek naar een bijbaantje, al weet ik niet of ik daar nu wel echt tijd voor heb met dat hele uitverkoren-gedoe. Maar een ding weet ik zeker, ik wil Stephan niet kwijtraken!

Ik neem de telefoon van mijn moeder over en ik begin het gesprek met Stephan. "Yo Steph, hoe gaat het?" "Hey gast, waarom geef je geen antwoord op mijn appjes? Ik heb er echt minstens duizend gestuurd!" zegt Stephan met een licht bezorgde ondertoon. Ik zucht zacht in mezelf. Daar gaan we. "Mijn telefoon is kapot." "Hoe komt dat nu weer?" Oke Adan, je zegt niks over vonken. "Hij is in de wasmachine terecht gekomen. Hij zat nog ik mijn broekzak en mijn ma deed hem in de was." "Ah shit man, maar kan gebeuren. Maar wat ik eigenlijk wou vragen was of je zin had om vandaag naar de skatehal te gaan. Je weet wel even weer alle tricks oefenen." Yes, gelukt. Hij gelooft me. "Ja natuurlijk. Hoe laat zou ik je komen ophalen?" "Half drie? dan komen ook vaak de meeste meisjes naar de hal" Ja, natuurlijk. Stephan is echt een meisjesmagneet en hij doet dan ook al zijn  tricks om meisjes te verleiden. "Is goed ik zie je" Ik kijk  even op de klok "Over een half uur?!?" Ik schrik er even van dat het al zo laat is. heb ik dan zo lang geslapen? Tja, ik ben ook de halve nacht niet thuis geweest dus dan moet ik wel slaap inhalen. dit gaat leuk worden met school. "Oke, zie je dan gast" zegt Stephan en hij hangt op. Ik zet de telefoon in de oplader en ik haast me naar boven.

Ik doe snel mijn trainingsbroek, sokken en een T-shirt aan. Ik loop snel naar de badkamer om wat gel in mijn haar te doen. maar wanneer ik in de spiegel kijk zie ik ineens iets vreemds. Mijn ogen zijn donker geworden en in het midden zie ik er een vlam in (zie plaatje aan het begin van dit hoofdstuk). Shit, alsof het nog niet duidelijker kon. Ik ren snel weer naar mijn kamer en ik pak een stel gekleurde lenzen van de tijd dat ik nog een blauw oog en een groen oog had. Daar was ik mee geboren en het zag er natuurlijk wel erg raar uit. Tot mijn negende droeg ik groene lenzen, totdat ik eindelijk geopereerd kon worden. Ik kreeg twee groene ogen, maar ik wou de lenzen niet weg doen. En daar ben ik nu blijer om dan ooit. Ik doe de lenzen in en ik kijk weer naar mijn spiegelbeeld. Gewone groene ogen, gelukkig.  Ik maak mijn haar nog even af en ik loop weer naar beneden. "Ik had gehoord dat je nu weg moet dus ik heb alvast een broodje voor je gesmeerd" zegt mijn moeder. "Tanks mam!" zeg ik en ik pak het broodje aan. Het is een boterham met kaas. Ik trek mijn schoenen aan en ik loop naar de garage om mijn skatebord te pakken. Opeens bedenk ik me iets. Ik stop mijn broodje tussen mijn handen en ik beeld me in dat mijn handen warm worden. En dat gebeurt ook! mijn handen worden steeds warmer en opeens zie ik gesmolten kaas uit mijn broodje lopen. Ik haal een hand er weer vanaf en ik concentreer me erop dat mijn handen weer koud worden. Dar lukt. Ik wapper het broodje een paar keer heen en weer en ik neem er een hap van. Lekkere tosti! Ik pak mijn skatebord en ik loop naar buiten. ik zwaai nog even naar mijn moeder, die voor het raam staat en ik stap op mijn skatebord. Terwijl ik naar Stephan toe skate eet ik rustig mijn tosti op. het is dus waar; alles is lekkerder als je het zelf maakt!

jeej weer een nieuw hoofdstukje. ik wil jullie echt allemaal bedanken voor dat er nu al 888 mensen mijn boek lezen. Wie is jullie favoriete karakter? laat het achter in de comments, ik ben erg benieuwd!

Xx BFFloortje