The Elements

Hoofdstuk 13

Eaken

Ik schrok wakker. Mijn ogen wilde niet mee werken. En mijn zicht was wazig."Eva..." mompelde ik zacht, maar er kwam haast niks uit mijn mond. Ik hoopte dat zij daar stond en dat alles oké was. Maar toen ik weer kon zien, zag ik haar niet. Ik zag een groot plein, met een beeld in het midden. Toen ik om me heen keek zag ik dat ik niet alleen was. Er zaten 4 anderen hier, 3 meisjes en nog een andere jongen. Ik wist niet wat me te wachten stond. En ik wist niet of hun misschien wisten wat er aan de hand was. Maar het enige waar ik aan kon denken was mijn familie. Ik weet dat Eva soms heel vervelend kon zijn, maar ze is pas 4 dat kan je haar niet kwalijk nemen. En mijn moeder die alles deed om ons te beschermen, die uit huis kwam te staan door mijn vader. Toch deed ze alles voor ons, ze zorgde dat we naar school konden, dat we kleren hadden, dat we eten kregen terwijl zij soms het eten moest overslaan. Ik was haar dankbaar voor alles wat ze voor ons heeft gedaan om ons te beschermen. En dan mijn stiefvader, die ons een huis heeft gegeven en van mijn moeder hield. Hij was mijn echte vader! Hij is de vader waar ik van hou, één die ons hielp toen het nodig was. Ik wilde doorgaan, alleen aan hun denken, maar dat kon niet. Ik schudde mijn hoofd en haalde de herinnering eruit.Ik hou heel veel van ze, maar ik moest me nu focussen op wat er zou kunnen gebeuren. Wat als er wat zou gebeuren, wat als ik aangevallen werd en dood ga omdat ik niet oplette. Ik wist dat het waarschijnlijk niet zou gaan gebeuren, maar het kon wel. Toen ik even naar de grond keek viel me pas iets op. Ik had een andere kleur broekpijp. Ik keek langzaam verder naar mijn lichaam. Ik had totaal andere kleren aan. Het was een mooi zilver/grijs pak. Ik keek vlug om me heen en zag dat de andere ook chique kleding aan hadden.Wat is dit?! Waarom ben ik hier?!