The Elements

Hoofdstuk 25

Siënne

De duisternis voor mijn ogen verdwijnt en ik zie dat ik op het Maanplein ben aangekomen. De bemoste stenen glimmen zacht in het maanlicht. Op een of andere rare manier voel ik me hier thuis. Dat zal wel iets te maken hebben met dat uitverkorene zijn, maar toch...

Adan komt op me af gelopen. Zijn ogen staat nog een beetje verward, maar wanneer ik goed naar zijn ogen kijk zie ik dat zijn ogen veranderd zijn! Een zachte oranje vlam wappert op dit moment zachtjes heen en weer in zijn iris. Adan merkt dat ik in zijn ogen zit te staren en begint te lachen. "Ja best gaaf toch? Heb jij nog iets speciaals?" vraag hij. Als antwoord steek ik mijn hand naar hem uit. Hij begint te fluiten. "Tja, daar kan je tenminste nog bij zeggen dat je nagels gelakt zijn." Zegt hij, en ik kijk hem vragend aan. Hij heeft daar wel een goed punt. "Hoe verberg jij je ogen dan?" vraag ik naar hem. "Ik had nog kleur lenzen liggen met mijn officiële oogkleur." zegt hij. Ik wil net naar hem knikken als ik ineens een oogverblindend licht uit de richting van Gaia's plek zie komen. Zo fel hoort het licht toch niet te zijn als je naar het plein word gebracht? Dit kan alleen betekenen dat er iets mis is. Ik kijk Adan aan en ik weet dat we precies hetzelfde denken. We rennen naar het licht toe om te kijken of alles goed gaat met Gaia, maar wanneer het licht vervaagt zien we Gaia zachtjes snikken terwijl ze een ander meisje vast houd. Het meisje is bewusteloos en Gaia's tranen spatten uiteen op haar bleke wangen. Ondertussen is ook Eaken op het plein aangekomen en ook hij komt bij de groep staan. Hij kijkt me vragend aan, maar ik haal alleen mijn schouders op. Uiteindelijk loop ik naar Gaia toe en ik aai zachtjes over haar schouder. Haar t-shirt schuift opzij en een klein stukje van een klimop word zichtbaar. Ik besluit er nu maar verder geen aandacht aan te besteden en ik ga verder met het troosten van Gaia. Ze merkt me niet op, maar ik kan nu wel horen wat ze de hele tijd zegt. "Maura, Maura word wakker!" zegt ze op een fluisterende toon. Het meisje heet dus Maura, dat weten we nu dus. Ik tik Gaia aan en ze draait zich geschrokken om. "Mag ik even kijken?" vraag ik. Gaia knikt, maar ze wijkt niet van Maura's zijde. Als ik naar Maura's ademhaling merk ik dat deze veel te langzaam gaat. Ik kijk naar Eaken en Adan. "Hebben jullie Saki gezien?" vraag ik aan hun. Beide jongens schudden hun hoofd. Ik kijk rond het plein en ik zie haar uiteindelijk aan de rand van het plein staan. Ik zeg tegen Eaken dat hij Saki moet halen. Eaken loopt naar Saki toe, terwijl ik nog steeds Maura in de gaten hou. Wanneer ik haar voorhoofd aanraak, merk ik dat ze ongewoon warm is. Dit is geen normale koorts, dit kan wel eens levensgevaarlijk zijn! Ik raak lichtelijk in paniek en ik probeer snel een manier te bedenken hoe ik haar kan laten afkoelen, waardoor ik bijna vergeet dat ik de juiste krachten heb om haar koeler te laten worden. Ik sluit mijn ogen en probeer me een bol met water in mijn hand in te beelden. Ik voel een overweldigende kracht door mijn vingers gaan, en als ik mijn ogen weer open doe zie ik inderdaad een prachtige bol van water. Ik richt mijn handen op Maura's voorhoofd en ik probeer het water de vorm van haar hoofd aan te laten nemen. Als dat eenmaal gelukt is focus ik al mijn kracht op het koelen van het water. Het moet erg koud worden, maar niet zo koud dat het ijs word, want dat zou haar huid nog wel eens kunnen vastvriezen. Wanneer ik het water op een goede temperatuur heb slaat Gaia achter me een zucht van verlichting als ze aan Maura's huid voelt. Saki heeft zicht ondertussen gelukkig ook bij de groep gevoegd, want de ademhaling van Maura word steeds zwaarder. 

"Kan je ervoor zorgen dat ze meer zuurstof krijgt?" vraag ik aan Saki. Ze zegt niks terug, maar ze richt haar handen op Maura. Ik luister mee terwijl haar ademhaling steeds regelmatiger word. Ik bedank Saki en ik beweeg mijn handen om het water even van Maura's voorhoofd af te halen. Wanneer ik merk dat haar temperatuur duidelijk is gezakt knik ik gerust naar Gaia. Juist op dat moment doet Maura haar ogen open. Ze kijkt verschrikt als ze Adan, Eaken, Saki en mij om haar heen ziet staan en haar ogen zoeken de hele groep rond. Ze barst in huilen uit als Gaia op haar af komt gerend. "Sst" fluistert Gaia tegen haar. "Alles komt goed. Ik ben bij je zusje. En ik laat je nooit meer in de steek..."