İradesiz Aptal Bir Alfa (GXG) (Tamamlandı)

Bölüm 8

"Evrim... O gün olanlar için özür dilerim. Ben kendimi bir an kaybettim. Seni öyle görünce ve ondan öncesinde sen öyle davranınca ben duramadım. Normalde seninle asla öyle bir şey yapmam. Bunu düşünmem bile."

Deniz ikna edici olduğunu düşündüğü konuşmasını bitirdiğinde Evrim'in kalkmış kaşları ve sinirli ifadesiyle karşılaşmıştı. Neyi yanlış yaptığını anlamaya çalışarak dediklerini gözden geçirdi ama bulamadı. Son söyledikleri doğru değildi ama Evrim'in duyması gerekenler bunlar olmalıydı. Belki de söyledikleri değil, o günü hatırlamak Evrim'i kızdırmıştı.

Evrim bir eliyle alnını ovalayarak sinirlerini yatıştırmaya çalıştı.

"Aslında konuşmalıyız dediğimde senin özür dileyeceğini düşünmemiştim. Özür dilemene gerek yok Deniz. Ben o gün sana hiç düşünmediğim şeyler söyledim ve kötü davrandım. Ayrıca seni genel olarak taciz eden de benim. Seni suçlamıyorum. Ben özür dilemek ve tekrar teşekkür etmek istemiştim." Evrim bakışlarını Deniz'in gözlerine sabitledi. "Özür dilerim ve teşekkür ederim."

Deniz, Evrim'in düşüncelerini öğrendiğinde rahatlamıştı. Evrim onun iradesiz aptal bir alfa olmasına kızmamıştı. O kendisini suçluyordu ve Deniz ondan uzak durunca da özür dilemek için evine gelmişti.

"Sorun değil Evrim. O sırada tam olarak kendinde olmadığını biliyorum. Söylediklerini unuttum bile."

Evrim suratındaki şeytani gülümsemeyle dirseklerini masanın üzerine yerleştirerek Deniz'e doğru eğildi. Deniz Evrim'in hızlı bir şekilde değişen ruh halini gözlerinde görmüştü.

"Neden kendimde olmadığımı biliyor musun peki?"

Deniz kendisine yaklaşan kıza bakarak yutkundu. Biliyordu ama bunu dillendiremezdi. Yanılıyorsa çok utanırdı. Kafasını iki yana sallayarak bilmediğini belirtti. Evrim biraz daha Deniz'e yaklaştı.

"Omegaların dönemleri dışında neden kızgınlığa girdiklerini biliyor musun Deniz?" Deniz bunu da biliyordu ama soruyu cevaplamadı. Sadece yutkunarak Evrim'e bakmaya devam etti. "Bir kurt kızgınlık döneminde sinirli ve azgın olur. Eğer bir omega bu iki duyguyu kızgınlık döneminin dışında yaşarsa ne olur biliyor musun?" Evriim bir eliyle Deniz'in tişörtünü tutarak onu kendisine çekti. "Sahte kızgınlığa girer."

Deniz gözlerini Evrim'in dudaklarıyla gözleri arasında gezdiriyor ve karşısındaki kızın bir sonraki hamlesinin ne olacağını çözmeye çalışıyordu.

"Neden kendimde olmadığımı şimdi anlıyor musun Deniz?"

Deniz yutkunarak kafasıyla Evrim'i onayladı. Evrim neredeyse açık açık onu sinirlendirdiğini ve azdırdığını söylemişti. Deniz bu açık sözlülük karşısında şaşırmadığını söyleyemezdi. Evrim Deniz'in yakasındaki elini çekerek biraz uzaklaştı. Dudaklarını birbirine bastırdıktan sonra konuşmaya devam etti.

"Ama sen benimle asla öyle bir şey yapmayacağını hatta bunu düşünmeyeceğini söyledin. Sanırım bundan sonra kızgınlığa girip seni rahatsız etmemek için senden uzak durmam gerekecek."

Deniz şaşkınlıktan dilini yutmuştu. Geçen hafta arkadaş olmaktan bahsettiği- ama bunu hiç istemediği- kız şu an karşısında onunla yatmak istemediğini söylediği için alınganlık gösteriyordu. Evrim, Deniz ses vermeyince doğrularak Deniz'e doğru yürüdü. Ellerini Deniz'in omzuna koyarak bacaklarını açtı ve Deniz'in kucağına kuruldu. Evrim bir an sonra saçlarını savurarak kafasını eğmiş ve Deniz'e yandan bakmaya başlamıştı. Deniz burnuna dolan omeganın kokusuyla nefesi kesilirken ellerini kucağına oturan kızın beline yerleştirdi.

"Sana yaklaştığımda nefesin kesilmiyor, kalbin hızlanmıyor ve ellerin... Onlar hareket bile etmiyor. Değil mi?" Deniz kucağında onunla dalga geçen kıza baktı. Evrim omuzlarını silkerek devam etti. "Beni gerçekten arkadaşın olarak görüyorsan yapacak bir şey yok. Bu durumda birbirimize bu şekilde yaklaşmamalıyız." Evrim ifadesiz bir şekilde saçlarını karıştırarak ayağa kalkmak için bir hamle yaptı. "Şimdi gitsem iyi olacak."