İradesiz Aptal Bir Alfa (GXG) (Tamamlandı)

Bölüm 15

Deniz kucağındaki omegayı tek eliyle daha sıkı sararak boşa çıkarttığı eliyle evin kapısını kapattı. Kızgınlık dönemi bitmişti ve gidiyorlardı.

"Deniz yavaş yürü. Canım acıyor."

Deniz kıkırdayarak Evrim'in omzuna sakladığı yüzüne bakmaya çalıştı.

"Yürürken zorlandığını biliyordum da durum bacakların hareket etmezken bile acıyacak kadar kötü mü?" Deniz Evrim'den ses gelmediğinde gülümsemesini büyüterek devam etti. "Kucağımda daha uzun süre kalmak için bahane üretiyorsun değil mi?"

Evrim cevap vermemeyi tercih ederek kollarını Deniz'in boynuna daha sıkı sardı. Deniz cevabını almıştı. Yüzündeki gülümsemeyi silemezken yavaş bir şekilde Evrim'in evine ilerlemeye devam etti.

Sessiz bir yolculuk geçirmişlerdi. Ev görüş açılarına girdiğinde Deniz Evrim'i kucağından yavaşça indirdi. Onu odasına kadar taşımak isterdi ama ailesi tarafından görülmek istemiyordu. Üç gündür kızlarını alıkoymuştu ve bunun bilinmesi çok utanç vericiydi.

Evrim ayakları yere bastığında bacaklarını hareket ettirmiş hissettiği acıyla istemsizce yüzünü buruşturmuştu. Deniz bu konuda kötü hissetmişti.

"Çok mu acıyor? Özür dilerim." Evrim'e doğru bir adım atarak devam etti. "Seni odana kadar taşıyabilirim."

Evrim kafasını iki yana sallayarak Deniz'in teklifini reddetti. Onu düşünmesi yüzünde büyük bir gülümsemeye neden olurken parmak uçlarında yükselerek kollarını Deniz'in boynuna doladı. Alnını da Deniz'in alnına yaslayarak mırıldandı.

"Ben sana âşık oldum Deniz."

Deniz bir an şaşırsa da Evrim'in geçen gün yarım kalan cümlesini tamamladığını anladığında güldü. Onu affettiğini çoktan söylemişti değil mi?

"Geçtiğimiz üç günün de bunda bir etkisi var mı yoksa..."

Evrim gülerek soruyu cevaplamak için Deniz'in cümlesini tamamlamasını beklemedi.

"Oh, hem de nasıl."

Deniz Evrim'i utandırmak için yaptığı hamleye bir cevap beklemiyordu. Karşılaştığı cevap karşısında kendisi utanarak geri çekildi. Evrim bir süre Deniz'in bu halinin sevimliliği karşısında gülmüş ve aynı zamanda da söylediği şeye bir karşılık beklemişti. Karşılık alamayacağını düşünmeye başladığında yanaklarını şişirerek birkaç adım geri attı.

"Ben eve geçiyorum o zaman."

Deniz Evrim'i kafasıyla onayladıktan sonra elini ensesine atarak gülümsedi. Bir şey demek istiyordu ama diyemiyordu. Evrim arkasını döndüğünde gözlerini kısarak kendisini konuşmaya hazırladı.

"Evrim." Evrim kaşlarını kaldırarak Deniz'e döndü. "Mmh... Acaba... Kız arkadaşım olmak ister misin?"

Evrim rahatlamış bir şekilde gülümsedi. Bir an hiç sormayacak sanmıştı.

"Çok isterim Deniz."

"O zaman kız arkadaşım acaba yarınını bana ayırmak ister mi?" diye oyuncu bir şekilde sordu Deniz. "Kız arkadaşım" teriminin bilerek üstüne basıyordu.

Evrim bacaklarını işaret ederek olduğu yerde birkaç adım ileri ve geri attı. Deniz'in oyununa katılarak sorusunu cevapladı.

"Kız arkadaşını çok zorladığın için bu bacaklar yarın da bu şekilde garip gözükmeye ve canını acıtmaya devam edecek. Yarın bu kız hiçbir yere çıkamaz." Deniz üzgün bir şekilde gözlerinin içine baktığında yeni bir fikirle devam etti. "Ama istersen bize gelirsin ve odamda takılabiliriz."