İradesiz Aptal Bir Alfa (GXG) (Tamamlandı)

Bölüm 11

Deniz Evrim'in evine vardığında kapıyı çalarak ceketinin kapüşonunu kafasına geçirdi. Bunun biraz yüzünü gizlemesini umuyordu.

Kapı Bahar tarafından açıldığında Bahar kapüşonun gizlemekte başarısız olduğu yüzü görmüştü. Şaşkınlıkla ağzını aralamış ama Deniz onun soru sormasına zaman tanımamıştı. Acıyan dudağını umursamadan Bahar'a gülümsemiş ardından hızla Evrim'in odasına ilerlemişti.

Evrim'in odasının önüne geldiğinde birkaç kere kapıyı çaldı. İçeriden herhangi bir geri dönüş alamayınca ise kapıyı açtı ve içeri girerek yatakta örtüyü kafasına kadar çekmiş olan kızı gördü. Deniz arkasından kapıyı kapatarak usulca yatağa doğru ilerledi. Yatağın boş tarafına oturarak sırtını yatak başlığına yasladı.

Evrim yanında hissettiği hareketlilikle kafasını örtünün altından çıkartarak Deniz'e bakmıştı. Deniz'in yüzünün halini gördüğünde ise endişeyle oturur pozisyona gelerek Deniz'in yüzünü avuçları içerisine almıştı.

"Yüzüne ne oldu böyle? Yoksa Görkem'le mi kavga ettin?"

Deniz Evrim'in endişeli çıkan sesine karşılık gülümsedi ve kafasıyla onu onayladı.

"Sen bir de onun halini görecektin."

Görkem kesinlikle Deniz'den daha kötü görünmüyordu ama daha iyi de denilemezdi. Evrim Deniz'in yüzünü bırakarak ayağa kalkmak için hareketlendiğinde Deniz Evrim'i kolundan yakalayarak kucağına düşmesine sağladı. Düşerken Evrim'in kolu karnına çarpmıştı ve Deniz hissettiği acıyla yüzünü buruşturmuştu. Evrim Deniz'in yüz ifadesini gördüğünde kaşlarını çattı.

"Ne yapıyorsun? Canın acıyor. Bırak da yaralarına bakalım." Evrim Deniz'in tişörtünü yukarı kaldırarak karnındaki morluğu baktı. "Hatta bence bir hastaneye gidelim."

Deniz kafasını hayır anlamında iki yana sallayarak Evrim'i daha çok kucağına çekti.

"Beni bırak da sen nasılsın?"

Evrim Deniz'e bir süre sinirli bir şekilde baktıktan sonra pes ederek soruyu cevapladı.

"İyiyim."

Deniz canını acıtmamak için ona temas etmemeye çalışan Evrim'e sarılarak kafasını da Evrim'in omzuna yasladı.

"Bana anlatmak istediğin bir şey var mı?" Bu sorunun üzerine ikisi de bir süre sessiz kalmıştı. Deniz bu sessizliğe fazla dayanamadı. "Görkem'in bugün söyledikleri hakkında mesela."

Evrim sesli bir şekilde nefesini dışarı vererek Deniz'den uzaklaştı.

"Ben sana hikâyeyi anlatırken bir kısmını atlamış olabilirim." Evrim gözlerini yatak örtüsünde gezdirirken devam etti. "Ben bunu nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum."

Deniz Evrim'in çenesinden tutarak kendisine bakmasını sağladı.

"Hey, ne olmuş olursa olsun ben yanındayım. O an neyi atladıysan eminim bir sebebin vardı ama artık öğrenmem lazım."

Evrim çenesindeki eli tutarak ellerine bakmaya başladı.

"Görkem, Kaan'ı dövdüğünde ben aslında bayılmamıştım. O bana ve Kaan'a çok sinirliydi. Bu yüzden Kaan'ın gözü önünde bana... Benimle zorla birlikte oldu."

Deniz aldığı nefes boğazına takılırken karşısında gözleri dolmuş bir şekilde bakışlarını ondan kaçıran kızı göğsüne çekti.

"Sana bunu tekrar hatırlattığım için özür dilerim." Evrim sessiz bir şekilde Deniz'in göğsünde ağlamaya başlamıştı. "Bunları yaşamak zorunda kaldığın için özür dilerim."