İradesiz Aptal Bir Alfa (GXG) (Tamamlandı)

Bölüm 12

Deniz eve girdiğinde annesiyle karşılaşmış ve annesinin çığlıkları eşliğinde hastaneye geçmişti. Annesi yol boyunca Deniz'e ne olduğunu sormuştu ama cevap alamamıştı. Bu yüzden hastanede de aynı soruyu sormaya devam etmişti. Ve bu döngü dönüş yolunda da böyle devam etmişti.

Eve vardıklarında Deniz kapının önünde oturan Evrim'i görmüştü. Evrim Deniz'i gördüğünde heyecanla ayağa kalkmıştı ama Deniz sadece bir saniye Evrim'e baktıktan sonra onu tamamen görmezden gelerek eve girmiş ve odasına çıkmıştı.

Odasının kapısını kapatana kadar annesiyle Evrim'in konuştuğunu duymuştu ama kapıyı kapattığında artık tek başınaydı. Tam da ihtiyacı olduğu gibi...

Deniz sabaha kadar yattığı yerden kalkmamıştı. Akşam yemeğine katılmamıştı ve canı hâlâ yemek yemek istemiyordu. Hava güzel olduğu için bir süredir açık tuttuğu penceresinden gökyüzüne baktı. Belki de biraz yürüyüş yapmak ona iyi gelebilirdi.

Eşofmanlarını giymek için ayağa kalktı. O sırada penceresinin önünde gördüğü karartıyla kaşlarını çatarak pencereye doğru ilerledi.

"Umarım beni tutarsın."

Deniz'in gördüğü karartının gözlerinin önünde netleşerek Evrim'e dönüşmesi ve üzerine doğru atlaması arasında geçen üç saniyelik sürede Deniz herhangi bir tepki vermeye fırsat bulamamıştı. Evrim'in pencereden içeri, Deniz'in üzerine atlamasıyla Deniz dengesini koruyamamış ve üzerindeki omegayla birlikte yere düşmüştü.

Acıyla inleyerek düştüğü yerden hafifçe doğruldu. Evrim de bu sırada hızla kucağından kalkarak gülümsemişti.

"Pencerenin açık olduğunu gördüm ve beni kapıdan almayacağını düşündüğüm için oradan girmeye karar verdim."

Deniz acıyan kalçasını ovuşturarak yerden kalktı.

"Sence seni kapıdan almayacak birinin penceresinden girmek mantıklı bir fikir mi?"

Evrim bir an Deniz'in dediklerini düşünüyormuş gibi durduğunda Deniz gözlerini devirdi.

"Ama sana açıklamam gereken bazı şeyler var. Beni dinlemen gerekiyor. Omeganın sana kendisini açıklamasına izin vermelisin."

Deniz "omeganın" sözcüğünü duyduğunda kaşlarını çattı. Bu kız Deniz'le oyun mu oynuyordu?

"Omegan?"

Evrim kafasını önüne eğerek elleriyle oynamaya başladı. Utanıyor muydu?

"Sen dün kavga ederken..."

Deniz konunun nereye gittiğini anlamıştı. Evrim'in devam etmesine izin vermedi.

"Bundan önce söylediğim hiçbir şeyin artık bir önemi yok Evrim." Deniz Evrim'in kendisine üzgün bir şekilde baktığını gördüğünde bakışlarını kaçırdı. "Ayrıca şu an seni dinleyebilecek bir ruh halinde olduğumu zannetmiyorum. Sen beni kırmış olsan da ben seni kırmak istemiyorum. Benim biraz zamana ihtiyacım var."

"Ama ben yarın kızgınlık dönemine gireceğim ve..."

Deniz sinirle gülerek Evrim'i böldü.

"Senin bana yalan söylemediğin bir konu var mı? Bana gerçekten kızgınlık dönemin hakkında da yalan söylediğine inanamıyorum. En çok Görkem'in bu anlattığına inanmamıştım ama sen gerçekten de sırf benimle oynamak için kızgınlık dönemindeymiş gibi davranarak üzerime atlamışsın."

Evrim dudaklarını birbirine bastırarak gözlerini Deniz'den kaçırdı. Deniz Evrim'e yaklaşarak çenesini tuttu. Bakışlarını zorla kendi yüzüne sabitledi.