Unrequited Love

e l e v e n

Zora

Am i dreaming? Bakit ko nakikita sina mama at papa sa dulo ng street na nilalakaran ko?

"Ma. Pa?" Tawag ko sakanila. They looked so happy together.

"Ma! Pa!" Tawag ko mula sa malayo. Hindi nila ako pinapansin. Tumakbo ako papalapit sakanila pero bawat paglapit ko ay siyang paglayo nila.

"Ma!!! Pa!!! Please wag niyo akong iwan!" Sigaw kong muli. Unti unti silang naglalaho. Ayokong makita toh. Lord, please gisingin mo na ako.

"AH!" Agad akong napaupo mula sa paghiga ko. Naramdaman kong may yumakap sakin. Hindi ko kilala kung sino sakanila dahil hindi ko kaya ang nararamdaman ko ngayon. Bakit umaatake nanaman ang hallucinations ko? It's been years pero bumalik nanaman siya. Natatakot ako.

"Ayokong magisa. Bakit kelangan kong maranassn toh? Bakit ako." Sabi ko habang humahagulgol.

"Hindi ka magisa." Sabi ng lalaking nakayakap sakin. Niyakap ko siya pabalik dahil eto lang ang paraan para mahanap ko ang comfort na kailangan ko. Hinigpitan niya lalo ang yakap niya sakin.

Matapos ang ilang minuto ay agad akong bumalik sa pagtulog.

—

Nagising ako sa naggigitarang Noah sa gilid ng kama ko.

"K-kagabi ka pa ba nandito?" Tanong ko sakanya. Umiling siya.

"Si Elijah yung nandito kagabi. Tulog siya ngayon." Sabi ni Noah. S-siya ba yung yumakap sakin kagabi? Nakakahiya.

"Okay ka na ba? How are you feeling?" Tanong ni Noah.

"I'm already good. Hindi na sumasakit ulo ko." Sabi ko sakanya. Nginitian niya ako habang pinagpapatuloy niya ang paggitara niya.

"S-sorry nga pala. I caused too much trouble." Sabi ko.

"Don't worry. We're humans. We come to the point where we get frustrated at times. It's understandable." Sabi niya sakin. Ngumiti nalang ako ng konti.

"Thank you. Sa patuloy na pagaalaga sakin."

"It's nothing. We always watch each other's back. You have to get used to it tho. You're not alone anymore." Sabi niya sakin. I was touched. I'm thankful that i met them.

Kahit yung bwisit na Kenji na yun. Naalala ko nanaman yung nangyari sa kwarto niya. That bitch.

"Namumula ka nanaman. Is that normal for you?" Tanong ni Noah. Agad akong tumingin sa ibang direksyon.

"Y-yeah. It's normal." Sabi ko sakanya.

"Makakapractice ka na ba mamaya? Kung hindi pa rin, we can call it off again." sabi ni Noah. Umiling ako. 

"Kaya ko nang magpractice. I feel like I slack alot already. Baka hindi matuwa yung CEO." sabi ko sakanya. 

"After awhile, yung mga butlers na dapat nandito hindi na pumupunta." sabi ni Noah. Napansin ko din yon dahil wala na ngang nagluluto para samin.

"Maybe it's time to learn how to live by ourselves." Sabi ko naman sakanya. Tumango siya.

"I mean, I basically know how to live by myself since-" 

"Zora, you're not alone anymore so please, don't say that." malungkot na sabi ni Noah. I felt bad for a second. 

"Gusto mong lumabas? I will buy ice-cream for us." sabi ko sakanya. His mood changed. Tumango siya eagerly. Natawa naman ako sa reaksyon niya. He's like a child. Nagready na ako para makalabas kami ni Noah. I don't have to disguise myself dahil hindi pa naman ako kilala ng mga tao dito but Noah has to dahil kilala na ang banda nila. I was not introduced yet as a band member. Paglabas namin ng kwarto ay nakita namin ang kakagising lang na Elijah. 

"Noah, wait lang ah." sabi ko sakanya. Tumango naman siya. Hinila ko si Elijah sa kitchen.

"What are you doing?" gulat na tanong nito sakin. Niyakap ko siya ng mahigpit.

"Thank you for being there for me last night. Thank you sa yakap mo, I felt good comfort and I really needed it." nahihiyang sabi ko sakanya bago ako umalis sa yakap. Namumula ang mukha ko dahil never akong yumayakap ng kung sino sino lang.

"Huh?" nagtataka niyang tanong. I waved both of my hands as a sign of 'nevermind'. 

"W-wala. Have a good rest. See you later." sabi ko sakanya bago ako lumabas ng kitchen. It doesn't seem like he remembers what happened last night. But either way, atleast nakapagthank you ako sakanya.

"Ready?" Tanong ni Noah. I nodded. I usually go to the front door of the mansion pero tinuro sakin ni Noah ang daan sa likod ng mansion nila. I realize na kaya pala maraming tao sa front gate nila ay inaabangan nilang lumabas yung mga members ng band. 

I also realize na kaya pala nila ako tinitingnan weirdly when i go out is because they're wondering why am I in that mansion. Patay ako nito.

"We usually go out this way para hindi kami makita ng mga fans sa labas. This mansion is not that protected when it comes to fans dahil malapit ang band house sa Changyeon agency pero killers won't be able to come in here because there are high securities sa mansion na toh." Noah explained. I kept that in mind para sa susunod na lumabas ako ay sa back door ako dadaan. 

"You have cars right? Bakit di mo i-drive yun?" I asked. 

"Bakit? Do you want free rides?" Sabi ni Noah at kinindatan ako. I smacked his arm.

"No! I'm just asking why you wanted to walk instead of driving? Napansin ko din na si Elijah and Kenji ganun kapag lumalabas." i said. 

"We have limited edition cars. We make the company drivers drive it pag may pupuntahang events yung band. It catches attention from people outside. Also, we walk because we don't wanna miss the good view and weather outside." sabi niya sakin. He has a good point. 

"Want a cookie?" i asked.

"For what?" He asked me back.

"For good points because of your answer." sabi ko sakanya as a joke. 

"Okay then. Ice cream and cookie for me." sabi niya. He doesn't get it does he? He's so innocent. After ilang minutes ay nakarating na rin kami sa ice cream parlor na malapit sa mansion. 

"Hi! Can i get a chocolate fudge ice cream in a cup, cookies and cream in a cone and one chocolate chip cookie please." sabi ko sa cashier. She prepared our order habang nagbabayad ako. 

"Do you wanna go to a secret place?" Tanong sakin ni Noah.

"Secret place? Hah, there's no such thing." Sabi ko naman sakanya.

"I'll show you. Watch." sabi niya. Matapos naming nakuha yung order namin ay naglakad na kami papunta sa secret place na sinasabi niya. 

"Malapit na tayo. Close your eyes." sabi niya. 

"Well, no. How can i walk without looking? May ice cream pa ako sa kamay." i said. 

"Just do it. I'll guide you." sabi niya naman. Nilagay niya yung cookie niya sa bulsa ng sweat pants niya. As i close my eyes ay naramdaman kong hinawakan niya ang magkabilaang balikat ko to guide me. 

"Ready?" tanong niya. Tumango ako. 

"Open your eyes, Zora." 

As I open my eyes ay nanlaki agad ito sa natatanaw ko.