Bana Balım Demek İster Misin? [TAMAMLANDI]

|11|

Herkes hazırsa başlayalım? :)

♥♥♥

-Aslı Arslan-

Beynimin son nöronları eror vermeden önce çalışmaya karar vermiş olmalıydı ki durumun farkına vardığım gibi Ali'den ayrılmıştım. Bedenim kriz sinyalleri vermeye başlamadan önce son kalan saniyelerimi de bir cümle kurmaya çalışarak harcamıştım fakat ağzımdan tek bir kelime çıkmıştı o da "Pardon," olmuştu. "Devamını getirmeye çalışamadan nöronlarım alarm vermeye başlamıştı.

BEN AZ ÖNCE ALİ'YE SARILIYORDUM. Tamam bunda ahım şahım bir şey yoktu ama resmen Barış'ın kirli oyununa kurban gitmiştim. Allah'ım bütün okulun önünde Ali'ye sarılmıştım. Bütün okuldan kastım kendi sınıf arkadaşlarım ve 12/A sınıfıydı ama ne fark ederdi yine de birilerinin önünde Ali'ye sarılmıştım. Burada önemli olan nokta Ali'ye sarılmış olmamdı. Acaba ter kokuyor muydum? Acaba o ne kokuyordu? Hiçbirini ayırt edememiştim.

Kafamın içi yaşadığım utanç sebebiyle bir kazana döndüğünde Ali'nin benim özrüme bir yanıt verip veremediğini seçememiştim. Gerçi o kadar alçak sesle pardon demiştim ki belki duymamıştı. Acaba rahatsız olmuş muydu? Yüzüm yanıyordu kesin kıpkırmızı olmuştum.

Keşke az utanan bir insan olsaydım çünkü şu an kızardığımı düşündüğüm içinde utanmaya başlamıştım ve şayet az önce kızarmadıysam şimdi kesinlikle kızarmıştım. İçimden 10'a kadar saymak istedim ama saymaya başlarsam sonsuza kadar sayacağımı düşündüğümden kendime o şansı tanımadan başımı kaldırmıştım.

Sınıf arkadaşlarım -özellikle Baran ve Barış- oo utanmayın, hadi hadi, ısındı mı buralar, gibi salak saçma cümleler kurmaya başladığında ben Aslı'ya bakıyordum. Kaknem kankam

Kafamı kaldırdığımda ilk göz göze geldiğim kişi Büşra olmuştu. Arkadaşlarımızın aksine "Ooo, utanmayın hadi hadi, ısındı mı buralar..." gibi beni utançtan patlıcana çeviren cümleler kurmak yerine anlayışla bana bakıyordu. Yüzümün halini gören kankam halime acımış olmalıydı ki Baran ve Barış'a uymak yerine birkaç adımda yanıma geldi ve elini sırtıma sarıp "Tamam şımarmayın ne istiyorsunuz ödülünüz ne olacak?" diyerek ortamın havasını dağıtmaya çalıştı.

Şu an ona teşekkür edemiyor olabilirdim lakin eve gittiğimde kesinlikle onu arayıp beni kurtardığı için ne isterse yapacağımı söyleyecektim.

Karşı takımdan biri "Bir çayımızı içersiniz artık," Dediğinde ona karşı çıkan Anıl "Bu maçın bir çaydan fazlasını hak ettiğini düşünen tek ben olamam, kabul etmiyoruz yanında bir de yiyecek isteriz," demişti.

Arkadaşlarımız maçın ödülünde takılı kaldığında Aslı'ya dönüp "Teşekkür ederim aşkım," mırıldanmıştım. Aslı beni "Saçmalama biz boşuna kardeş demiyoruz birbirimize," diye yanıtlamıştı.