Heartbreak Girl (Greek Fanfiction with 5sos & 1D)

Κεφαλαιο 47

Μολις το διαβασα ενιωσα τοσο ασχημα, εγω φταιω για ολα και το 'ξερω αλλα το να με μισει ειναι...ειναι βαρια λεξη. Δηλαδη τοσο καιρο πριν ξαναερθει ο Λουκ στην ζωη μου και ηταν ολα μια χαρα μεταξυ μας, που εκανα οτι ηθελε αυτα δεν μετρανε; Μα φυσικα κανενας δεν κοιτα τι καλο εκανες, αντιθετως κοιτα το κακο που εκανες για να σε κατακρινει και παει λεγοντας.

Τα κοριτσια βγηκαν απο το δωματιο και ηταν η σειρα μου να μπω μονη, ειναι λογικο να φοβαμαι την αντιδραση του; Τον εχω ικανο για τα παντα πλεον. Καθως βηματιζα για να μπω μεσα, ειδα τους γονεις του Χαρρυ να ειναι ανησυχοι και να κατευθυνονται προς τα αγορια ρωτωντας τους πραγματα για τον Χαρρυ. Σταματησα να τους κοιταω και αποφασισα να μπω επιτελους μεσα. Ο Χαρρυ ειχε διαφορους ορους και αλλα πραγματα, πολλα μηχανηματα διπλα του. Ηταν ξυπνιος και μο φενοταν καλα, εκανα δειλα βηματα προς το μερος του εφοσον εκεινος δεν ειχε προσεξει οτι ειχα μπει μεσα και μολις με ειδε το προσωπο του γεμισε με θυμο και προσπαθησε να σηκωθει πανω, πραγμα το οποιο μπορεσε και ηρθε απειλητικα κοντα μου, κανωντας με να φοβηθω καθε μικρη κινηση που εκανε.

Χ: Τι στο διαολο θες εσυ εδω; Φυγε! Ειπε εκνευρισμενος και εκανε ακομα ενα βημα κοντα μου ενω εγω βηματισα πισω κολωντας στον τοιχο, μη εχωντας που αλλο να παω.

Α: Θελω απλα να σ-σου μιλησω... Του ειπα φοβησμενη ενω κοιτουσα το πατωμα και σηκωσα τα ματια μου ελαφρα πανω για να τον αντικρισω.

Χ: Να πεις τι; Οσα ειχες να πεις τα ειπες στο τηλεφωνο, δεν θελω να ακουσω αλλη δικαιολογια, δεν θελω να ακουσω τιποτα! Ειπε εξω φρενων και σηκωσε το ενα του χερι τοποθετωντας το στον λαιμο μου και με σηκωσε πανω ενω με κολλησε στον τοιχο και με πιεζαι.

Α: Χαρρυ, α-ασε με κατ-κατω. Δεν μπορω να...να...ανα...αναπνευσω. Ειπα ικετευωντας και αρχισα να ζαλιζομαι, μετα απο αυτο τα εβλεπα ολα πιο θολα, δεν μπορουσα να δω καλα τιποτα, ενιωθα οτι ολα κουνιωντουσαν, οτι τριπλασιαζωνταν.

Χ: Και γιατι να το κανω αυτο; Λιγος πονος δεν ειναι τιποτα, προκαλεσες πολυ περισσοτερο σε εμενα. Αυτο που σου κανω ειναι το λιγοτερο. Ειπε ψιθηριστα στο αυτι μου και εκεινη την στιγμη ειδα μια ενεση η οποια ηταν πανω σε ενα τραπεζι διπλα μου. Προσπαθησα να την παρω αλλα δεν μπορουσα, ηταν πολυ δυνατος. Προσπαθησα αλλη μια φορα, τα καταφερα, την πηρα στα χερια μου και την καρφωσα στο μπρατσο του, χωνωντας την οσο πιο βαθια μπορουσα αλλα δεν του εκανε τιποτα. Ημουν απελπισμενη, ειχα ακομα λιγα δευτερολεπτα ζωης, ο αερας ολο και λιγοστευε και ξαφνικα ενας γιατρος μπηκε μεσα και μολις μας ειδε φωναξε βοηθεια και μπηκαν ακομα 5 αντρες προσπαθωντας να με ελευθερωσουν απο τα χερια του.