Heartbreak Girl (Greek Fanfiction with 5sos & 1D)

Συνεχεια Κεφαλαιου 60

Πριν αρχισω το κεφαλαιο θελω στην LetsKissBarcelona οτι το βρισκω πολυ γλυκο που με θεωρει μια απο τους/τις αγαπημενους/αγαπημενες της συγγραφεες και επισης δεχομαι την προκληση να απαντησω στις ερωτησεις που ζητησε.❤️

Ξαφνικα διεκοψα το φιλι και τον εσπρωξα ελαφρα προς τα πισω, καθως μπερδεμενη τον κοιταξα καταματα.

Τι στο καλο σημαινε αυτο το φιλι;

Α: Το ξερεις οτι αυτο το φιλι δεν αλλαζει απολυτος τιποτα, ετσι; Τον ρωτησα. Η αληθεια ειναι οτι ουτε εγω ημουν σιγουρη για αυτο που ειπα, δεν ηξερα αμα οντως αλλαζει κατι αυτο το φιλι.

Λ: Ημουν σιγουρος...

_______________

Ν: Εισαι σιγουρα καλα; Ο Ναιαλλ με ρωτησε ανυσηχητικα, καθως ανεβαιναμε τις σκαλες του διαμερισματος του, κατευθυνομενοι προς το 'δωματιο' μου.

Α: Ποσες φορες ακομα πρεπει να στο πω; Ειμαι απολυτως ενταξει!  Ειπα νευρικα καθως μπηκα στο υπνοδωματιο και πηδηξα πανω στο κρεβατι, κοιτωντας το ταβανι χωρις να  μιλαω.

Ν: Δεν φενεσαι και τοσο κ-

Α: Ειμαι μια χαρα! Βλεπεις; Χαμογελαω; Τι αλλο θελεις να κανω για να σου το αποδειξω;  Τον ρωτησα και κυλησα προς το μερος του, ενω στριφογυρισα τα ματια μου.

Ν: Εισαι σιγουρη οτι θες να μεινεις εδω; Δεν χρειαζεσε τον πατερα του παιδιου σου;  Με ρωτησω και εβαλε μια τουφα των μαλλιων μου πισω απο το αυτι.

Α: Δ-δεν ξερω...  Απαντησα. Ουτε εγω ηξερα την απαντηση σε αυτην την ερωτηση. Φυσικα και τον χρειαζομαι τωρα -πιο πολυ απο ποτε θα 'λεγα-, αλλα δεν θελω να υποκυψω και να ειμαι εγω αυτη που θα πει συγνωμη.

Ακουγετε εγωιστικο...και ειναι.

Ν: Γιατι δεν τον συναντας αλλη μια φορα; Γιατι δεν του λες πραγματικα τι νιωθεις; Αφησε τον εγωισμο σου.

Α: Και αμα εκεινος δεν νιωθει πια ετσι;  Αναρωτηθηκα.

Ν: Τοτε γιατι να σε φιλουσε και να εκανε σαν τρελος οταν εμαθε οτι εισαι στο νοσοκομειο;!  Με ειρωνευτηκε και στριφογυρισε τα ματια του. Εγω χαμογελασα πλατυα και σηκωθηκα απο το κρεβατι, κοιταχτηκα στον καθρευτη και κουνησα καταφατικα το κεφαλι μου.

Α: Εχεις δικιο!  Αναφωνησα και στριφογυρισα ωστε να τον κοιταω.

Ν: Λοιπον;...παμε;  Με ρωτησε.

Εγω απλα κουνησα το κεφαλι μου καταφατικα και υστερα κατεβηκαμε και οι δυο τις σκαλες, κατευθυνομενοι προς το αυτοκινητο του Ναιαλλ, για να με οδηγησει στο μερος το οποιο ο Λουκ ηταν.

Οταν φτασαμε στο -απο οτι φανηκε- σπιτι του Αστον, ετρεξα προς την πορτα και χτυπησα το κουδουνι. Χωρις να περασει ουτε ενα λεπτο, ο Μαικ ανοιξε την πορτα και εκανε στην ακρη για να περασω.

Α: Μαικ, χερομαι που σε βλεπω! Ειναι...ο Λ-Λουκ εδω;  Τον ρωτησα ανχωμενα παρολο που προσπαθουσα να το παιξω χαλαρη, παιζοντας με τα δαχτυλα των χεριων μου.

Μ: Ναι, εδω ειναι. Στην κουζινα, εκει θ τον βρεις.  Ο Μαικ απαντησε καθως μου χαμογελασε στραβα λες και ηξερε για πιο λογο ειχε παει εκει.

Α: Ευχαριστω.  Απαντησα και πηγα βιαστηκα προς την κουζινα. Οταν κοιταξα απο διπλα μου, δεν ειδα τον Ναιαλλ να στεκεται και τοτε καταλαβα το τον ειχα αφησει πισω και λογοκα θα ειναι με τον Μαικ.

Με οσο θαρρος ειχα, μπηκα μεσα στην κουζινα και ειδα τον Λουκ να καθετε στην τραπεζαρια τρωγοντας ενα κομματι πιτσας.

Μολις με ειδε, σηκωθηκε αποτομα και εσπρωξε τα μαλλια του πισω, καθως μασαγε μια μπουκια που ειχε στο στομα του.

Α: Ηθελα μονο να σου πω...συγνωμη για οσα εχω κανει ολων αυτον τον καιρο και που προσπαθησα να πεισω τον εαυτο μου οτι δεν εχω ακομα αισθηματα για 'σενα. Θα το καταλαβω απολυτα εαν δεν δεχτεις αυτην την προταση που θα σου κανω...  Οι λεξεις κυλουσαν απο το στομα μου σαν καταρακτης τον οποιο δεν μπορουσα να ελενξω.

Λ: Τι προταση;  Αναρωτηθηκε με ενα μικρο χαμογελακι στο προσωπο του, το οποιο προσπαθουσε να κρυψει.

Α: Θελεις να ξαναειμαστε μαζι;

             To be continued

Και ναι, εγραψα το επομενο κεφαλαιο οσο πιο γρηγορα μπορουσα και προσωπικα μου αρεσε αρκετα, ελπιζω να σας αρεσε και εσας! Καντε VOTE&COMMENT γιατι με κανει χαρουμενη και τα λεμε την επομενη φορα, bye loves!💎