Heartbreak Girl (Greek Fanfiction with 5sos & 1D)

Κεφαλαιο 48

Ξυπνησα σε ενα κατασπρο δωματιο, μα ναι, ξεχασα εντελως οτι ειμαι στο νοσοκομειο και πρεπει να μεινω αναγκαστηκα για μια βδομαδα αλλα ειναι αδικο. Πρεπει να τρωω για μια ολοκληρη βδομαδα ολες αυτες τις βλακειες που σερβιρουν, τα οποια μονο φαγητα δεν ειναι! Κοιταξα το μικρο τραπεζακι που ηταν απο διπλα μου, υπηρχε μια σουπα, ο θεος να την κανει, αυτο θεωρουταν το "πρωινο" μου τωρα; Καλυτερα να πεθανω παρα να φαω αυτην την αηδια. Γυρισα το βλεμμα μου στο ρολοϊ και ειδα οτι ηδη ειχε παει 13:00, κοιμηθηκα πολυ, λογικο. Ξαφνικα η πορτα χτυπησε και η μορφη του Καλουμ εμφανιστηκε κανοντας με να παραξενευτω, δεν πιστευα οτι θα εμενε το βραδυ εδω για 'μενα, αμα εμεινε.

Κοιταξα τα ρουχα του, ηταν ακριβως τα ιδια που ειχε χθες, η μπλουζα του ειχε αυτον τον πορτοκαλι λεκκε που προσεξα και χθες, σιγουρα εμεινε εδω αλλα ο Λουκ;

Κ: Καλημερα...! Ειπε με ενα γλυκο χαμογελο στα χειλη καθως εκανε λιγα ακομα βηματα οσπου εφτασε στην ακρη του κρεβατιου μου και ξαπλωσε διπλα μου.

Α: Μερα γιατι καλη...δεν! Απαντησα κοιτωντας την σουπα αϊδιασμενη, ετοιμη να ξερασω. Δηλαδη ελεος, αυτο τρωγετε;

Κ: Δεν ειναι σκατα, τρωγετε. Μου ειπε ειρωνικα και στριφογυρισε τα ματια μου ενω απλωσε το χερι του και το πηρε, τοποθετωντας το στα χερια μου.

Α: Κι'ομως ειναι. Κοιτα την! Ειναι σαν ζελε! Μπλιαχ! Ειπα κουνωντας την σουπα περα δωθε, βλεπωντας οτι εμενε στασιμη και την πειραζα με το κουταλι κανοντας μεγαλες "λακουβες". Δεν ηταν καν υγρο!

Κ: Ελεος, δεν τρως τιποτα! Πρεπει να φας, το ειπε ο γιατρος. Ετσι θα νιωσεις καλυτερα! Ειπε και αρπαξε το κουταλι απο τα χερια μου, βουτωντας το στην σουπα και προσπαθουσε να με βαλει να το φαω.

Α: Καλ, νιωθω μια χαρα, δεν χρειαζετε να μου συμπεριφερεσε σαν πενταχρονο! Και δεν το τρωω αυτο το πραγμα! Ειπα δυνατα και σφαλιαρισα το χερι του αναγκαζωντα το να αφησει το κουταλι να πεσει κατω.

Κ: Ε εισαι-

Α: Ειναι ο Λουκ εδω; Ρωτησα διακοπτωντας τον.

Κ: Ναι, θες να τον φωναξω; Με ρωτησε και ενω κουνησα καταφατικα το κεφαλι μου εκεινος πληκτρολογησε ενα μυνημα στο κινητο του, προφανος στον Λουκ, και ξαφνικα ανοιξε η πορτα. Ηταν ο Λουκ.

Α: Φυγε τωρα. Του ψυθιρησα στο αυτι και εκεινος με κοιταξε παιζοντας τον απογοητευμενος και ετρεξε προς τον Λουκ και του ψυθιρησε κατι στο αυτι καθως ο Λουκ γελασε. Οταν επιτελους εφυγε απο το δωματιο, ο Λουκ πηρε μια καρεκλα και εκατσε απεναντι μου κοιτωντα με.