Pamuk Şekerim (TAMAMLANDI)

32| Yetmez mi

Annem: "Sonunda inebildiniz"

"Anne kolaysa sen uyandır abimi. Su dökmesek uyanmıyordu."

Annem: "Tamam tamam. Hadi artık yapalım kahvaltıyı yoksa birazdan öğle yemeği olucak kahvaltı."

"Neden ?"

Annem: "Çünkü çok geç bir saat oldu kahvaltı için. Ayaaaz yeter in artık"

Abim: "İndim tamam. Bak burdayım işte"

Annem: "Aferin akıllı ol"

Abim: "Neden bir anda böyle dedin ki anne ?"

Annem: "Anlarsın daha sonra"

Abim: "Peki" dedi ve yemeğe oturduk. Yemekten kalktıktan sonra abim dışarı çıktı. Annem de abim çıktıktan sonra bir kaç saniye içerisinde evden çıktı. 

"Sence annem abimi mi takip edecek ?"

Ablam: "Büyük bir ihtimalle. Ama annem neden abime karşı böyle davranıyor acilen öğrenmemiz gerekiyor."

"Bence de. Neyse oldu o zaman ben kütüphaneye gidiyorum"

Ablam: "Pff Yine  o sıkıcı hayvan ansiklopedilerini mi okuyacaksın" deyip göz devirdi.

"Birincisi; hayvan ansiklopedileri sıkıcı değildir. İkincisi; hayır, kütüphaneye ders çalışmak için gidiyorum."

Ablam: "Tamam o zaman bende seninle geliyorum."

"Sen ? Kütüphaneye ?"

Ablam: "Evet neden şaşırdın ?"

"Sen, ben kendimi bildim bileli kütüphaneleri sevmezsin de o yüzden şey ettim."

Ablam: "Aslında seviyorum ama ortam çok sessiz olduğu için geriliyorum, gerilince de karnıma ağrı saplanıyor"

"Bende de öyle oluyor."

Ablam: "E o zaman nasıl sürekli gidebiliyorsun ?"

"Hatırlıyor musun bir ara ben psikoloğa gidiyordum"

Ablam: "Evet ?"

"Bir ara ben psikoloğa bunu demiştim o da bana böyle durumlarda ilk önce ellerimizden başlayıp ayağımıza kadar teker teker kendimi sıkmamı önermişti. İstersen bunu bu gün deneyelim."

Ablam: "Garip bir yöntemmiş ama denemekten zarar gelmez. Hadi gidelim"

"Bir dakika bilgisayarımı ve test kitaplarımı alıp geliyorum"

Ablam: "Benim odama uğrayıp benimkileri de alsana." 

"Ne kadar üşen geçsin abla ya" deyince suratıma bir tane yastık yedim.

Ablam: "Çok konuşma hadi." Yukardan ikimizinde eşyalarını getirip evden çıktım. Kütüphaneye gidince en üst kata çıkıp, aşağı katlara bakan korkulukların yanında bir masaya oturduk.

Ablam: "Esin, Esiin"

"Ne var abla" 

Ablam: "Baran'dan bahsetsene biraz daha"

"Abla dakka bir gol bir. Rahat bırak bir beni ders çalışacağım"

Ablam: "Esin lütfen yaa"

"En iyisi ben Baran'ı arayım o gelsin buraya. Siz kendisi hakkında konuşursunuz öyle"

Ablam: "Bence de öyle daha iyi olur, hadi ara"