Niets is wat het lijkt

Hoofdstuk 3

Hoofdstuk 3.

Rowan v.d Lugt

• • •

Toen ik de volgende ochtend mijn ogen opende, had ik even geen flauw idee waar ik was. Ik wreef de slaap uit mijn ogen en zag toen Emma uitgespreid in het bed tegenover me liggen. Ik wist het weer, ik was op het Beaufort. Emma had een foeilelijk roze oogmasker op en ik zweerde dat ze lag te kwijlen. Ik nam het tafereel uitgebreid in me op, alvorens ik besefte dat dit nu echt een onderdeel van mijn leven was. Haast U, God, om mij te redden. Heere, kom mij spoedig te hulp.

Het bed naast me was leeg, Fendi was dus weg. Ze leek me een behoorlijk energiek persoon, dus ik verwachtte dat ze beneden de eetzaal aan het terroriseren was. Bella lag in haar bed vredig een boek te lezen, terwijl Emma nog half-kwijlend in een diepe slaap verwikkeld was. 

'Goedemorgen,' zei ik tegen Bella, terwijl ik me even uitrekte.

'Hé goedemorgen, lekker geslapen?' vroeg ze, terwijl ze even opkeek van haar boek.

Ik knikte. 'Wel redelijk.' Ik pakte het flesje water van mijn nachtkastje en nam een grote slok. Ik had een beetje hoofdpijn en weer dat zware gevoel in mijn buik. Ik voelde me ongemotiveerd en had eigenlijk helemaal geen zin om op te staan. 'Weet jij wat er op de planning staat vandaag?'

Bella haalde haar schouders op. 'Het is weekend, dus eigenlijk is er geen hol te doen. Ik weet alleen dat er morgen wordt getraind door de jongens voor een voetbal wedstrijd over een paar weken. Leerlingen die thuisblijven doen lekker hun eigen ding in het weekend. We maken vaak gewoon huiswerk of gaan naar de stad.'

'Oh,' antwoordde ik verbaasd. Ik had wel iets meer van een kostschool verwacht. Een soort volle weekend planning, of zo. 's Ochtends vroeg opstaan, sporten. Lekker Nederland in Beweging. Maar niet dus. 'Waarom zijn jullie dit weekend allemaal op school?'

'Emma had geen zin om dit weekend naar huis te gaan en Fendi's ouders zijn schippers, dus die zijn er sowieso vaak niet. Ik heb toen eigenlijk automatisch besloten om dit weekend ook maar hier te blijven,' legde ze uit. 'Dat vind ik wel gezellig, zeker nu jij er ook net bent.'

Ik glimlachte naar haar. 'Ga je mee ontbijten?' vroeg ik hoopvol. Ik voelde er niet zoveel voor om in mijn eentje naar de eetzaal te gaan. Straks kwam ik die Yenthe tegen, of die jongens. En erger nog, waar moest ik in hemelsnaam gaan zitten?

Bella schudde haar hoofd. 'Sorry, Ro. Ik wacht altijd op Emma, maar dat kan nog wel even gaan duren,' zei ze, terwijl ze naar Emma keek.

Ik knikte en besloot dan maar om alleen te gaan. Mijn maag knorde lichtelijk en ik had geen zin om te wachten. Ik zocht in mijn koffer naar een geschikte outfit, lees: een loszittende pantalon met een oversized trui, en liep daarna naar beneden, richting de eetzaal. Ik had lichte zweethandjes toen ik de ruimte binnenstapte. Gelukkig zag ik al snel Fendi zitten, die de oren van het hoofd kletste tegen een meisje met kastanje bruin haar en een bril met grote jampot glazen. Ze droeg een baby-blauwe kabeltjes trui, die haar bijzonder goed stond. Onze blikken kruisten, vlug tikte ze Fendi aan en wees naar me.

'Hé, Rowan!' zei Fendi enthousiast, 'kom erbij zitten!'

Ik nam opgelucht plaats naast Fendi. 'Goedemorgen,' zei ik opgewekt. Ik pompte mezelf een beetje op, om op hetzelfde niveau te komen als Fendi. Daar was ik helaas nog lang niet. Eigenlijk had ik eerst een grote kop koffie nodig, daarna voelde ik me vaak weer wat meer mezelf.