Niets is wat het lijkt

Hoofdstuk 30

Hoofdstuk 30.

Rowan v.d Lugt

• • •

De volgende ochtend werd ik wakker door gebonk. Met knipperende ogen probeerde ik te wennen aan het licht. Langzaam merkte ik waarvan ik wakker was geworden: Maurice gooide vanuit een rugzak boeken op de grond.

'Maurice, wat doe je?' vroeg ik verbaasd.

'Niks,' antwoorde hij bot, terwijl hij zijn tas doorzocht.

'Dit ziet er niet uit als niks,' zei ik lachend.

'Rowan, kan je nu even niet bijdehand doen, alsjeblieft? Je ziet dat ik niet in de mood ben voor grapjes,' zei hij geïrriteerd.

Ik voelde me beledigd en draaide me om in bed, zodat hij me niet kon aankijken. Waar kwam dit ineens vandaan? Ik had toch niks verkeerd gedaan?

Niet veel later hoorde ik een opgeluchte zucht. Daaruit maakte ik op dat hij het voorwerp wat hij kwijt was, had gevonden. Hij kwam naast me liggen in bed en zij niks tegen me. Hij legde een boek op zijn schoot, terwijl hij door een schrift bladerde.

'Maurice, alsjeblieft, wat is er aan de hand.' Ik kwam recht overeind.

'Ik wil je er niet mee belasten, Rowan,' zei hij, terwijl hij strak naar een vol geschreven pagina bleef kijken.

'Hoezo "belasten"? Ik vertel jou ook alles. Ik vind dit echt kinderachtig, zeker na gisteravond.'

Maurice zuchtte. 'Sorry, je hebt gelijk. Ik heb gewoon stress.'

'Waarom?' vroeg ik, terwijl ik tegen hem aan kroop.

'Ik heb weer een onvoldoende voor een toets en deze week heb ik een proefwerk. Als ik daar ook een onvoldoende voor haal, weet ik niet of ik nog over ga. Ik ben al een keer blijven zitten, ik móét echt een voldoende halen.'

'Een onvoldoende? Ik wist dit helemaal niet? Je hebt me er niks over verteld,' zei ik verbaasd.

'Zoals ik al zei, ik wilde je niet belasten met deze shit. Je hebt al zorgen genoeg.'

'Maurice,' mompelde ik, 'Je weet toch dat ik je kan helpen. Daar ben ik voor.'

'Het was niet slim, ik weet het, kom hier.' Maurice trok me tegen zich aan en kuste me.

Ik bloosde. 'Als jij nou alvast begint met leren, dan ga ik een ontbijtje voor ons maken en help ik je daarna. Oké?'

Maurice keek me dankbaar aan. 'Dat klinkt als een goed plan. Je bent geweldig. Dank je wel.'

•

Aan het eind van de middag kwamen we aan op school. 'Ik zie je straks bij het eten,' zei Maurice, terwijl hij mijn tas uit de achterbak haalde.

Ik pakte mijn tas aan en knikte. 'Is goed, dank je wel voor gisteravond en vandaag.'

Maurice grijnsde naar me. 'Jij bedankt voor vandaag. En vannacht was zeker niet de laatste keer.'

Ik beet op mijn lip en keek naar de grond, ik was echt awkward als hij dit soort dingen zei.

'Schattig dat je zo verlegen bent op het gebied van seks,' zei Maurice met een knipoog.

Ik schudde lachend mijn hoofd. 'Ik zie je zo.' Ik gaf hem een kus en liep de school binnen. Toen ik mijn kamer binnenkwam, zaten Bella en Fendi op Bella's bed een film te kijken. Emma was een weekendje weg met haar ouders en daar blijkbaar nog niet van teruggekomen.