psycho (texting)

四十

Kyungsoo, Jongin'i böyle görmeyi beklemiyordu.

Jongin'i tamamıyla mutlu görmeyi de beklemiyordu ama Jongin mahvolmuştu. Hayal ettiği gibi değildi.

Jongin onu unutmamış, aksine daha da beter olmuştu. Onu o halde görünce kalbi acımıştı.

O an tek yapmak istediği şey ona sımsıkı bir şekilde sarılmak her şeyin iyi olacağını söylemekti. Yanında olmak istiyordu.

Ondan şikayetçi olduğu için pişman olmuştu ve Baekhyun'la beraber görünmesi her şeyi daha berbat yapmıştı.

Baekhyun'la çıkmıyorlardı ama birkaç hafta önce Baekhyun Kyungsoo ile iletişime geçip yaptığı şeylerden dolayı binlerce defa özür dilemiş ve onun yanında olmak istediğini söylemişti. Arkadaş olarak. Kyungsoo da bunu kabul etmişti çünkü son günlerde çok yalnız hissediyordu.

Jongin muhtemelen her şeyi yanlış anlamıştı. Kyungsoo elleriyle yüzünü kapattı ve sakinleşmeye çalıştı.

Gözlerinin dolmasını istemiyordu, ağlamak istemiyordu. Ona hala aşık olmak canını yakıyordu. Tek istediği şey Jongin'in kollarında olmaktı ve bunun yanlış olduğunu biliyordu.

Jongin sorgu odasından çıktığında gözlerini ondan ayırmadı. Jongin de tam gözlerinin içine bakıyordu, ikisi de göz temasını kesmedi. Bakışlarından canının yandığını anlayabiliyordu.

Eğer yeterince cesareti olsaydı yerinden kalkar, Jongin'in elinden tutar ve onunla eve giderdi. Ona banyo yaptırır ve kollarında uyumasına izin verirdi.

Jongin göz temasını kesince gözleri doldu ve onun karakoldan ayrılışını izledi.

Ani bir kararla ayağa kalktı. Şikayetini geri çekecekti. Jongin'in hapse girmesini istemiyordu. Orada mahvolurdu, kafayı yerdi. Böyle olmasını istemiyordu.

Şikayetini geri çektikten sonra arkadaşlarından yiyeceği lafları düşündü. Umurunda değildi. Jongin'in bir koğuşta çürümesini istemiyordu.

Yarım saat sonra şikayetini geri çekmiş bir şekilde karakoldan çıktı. Bu doğru hissettiriyordu.

Şu anlık tek düşündüğü şey Jongin'in yaptıkları hakkında delil bulup bulmayacaklarıydı.

Bulmamaları için dua edecekti ve eğer eline bir delil geçerse bunu yok edecekti.