Selamlarrrrr yeni bölümü saldım kaçıyorum 👁️👄👁️
Bora'dan...
Yaz yaklaştıkça maç sezonu açılıyordu bizim okulda. Bugün yine bir maçımız vardı ve Selim hocanın motivasyon konuşmasını dinliyorduk...
-Efe oğlum anladın değil mi? Sen ve Ali pota altındasınız boş bırakmayın orayı.
-Anladık hocam Allah çarpsın anladık.
-Kes gevşek anlıyorsunuz o yüzden kazanamıyorsunuz değil mi?
-Hocam bence bunlarda bir iş yok siz bizden umutlu olun, dedi Özgür.
Sağ olsun bizi desteğe gelmişti ama şu an kendilerini övüyordu...
-Hocam Özgür'ü dövelim lütfen, dedi Aras.
Sonra koşarak üstüne atladı... Bu çocuğun birilerinin üstüne atlama huyundan vaz geçmesi gerekiyordu.
-Adam olmazsınız siz, neyse takılın biraz sonra gelirler zaten.
Diğerleri ısınma hareketleri yaparken ben oturdum, herkesten önce gelip yeteri kadar çalışmıştım. Basketbol benim için bir spordan fazlasıydı ileride NBA de oynamak gibi uçuk hayallerim vardı ama hiçbir þey imkansız değildi.
"Of Ekin rezil ediyorsun bizi sürekli sussana kızım." duyduğum sesle gülümserken arkamı döndüm, Asya kafasını onaylamaz bir şekilde sallayıp bir yandan da konuşuyordu, böyle çok tatlıydı.
Onu bekleyen birinin olduğunu duyduğumdan beri karşı karşıya gelmemiştik o çocuğu merak etmiştim neden bekliyordu acaba? Yine beni ilgilendirmeyen ama düşünmekten de vaz geçemediğim kişiye yoğunlaşınca hafifçe kafamı salladım sanki bir işe yarayacaktı... Ama hayır hırslıydım o itin kim olduğunu sormayacaktım.
-Bora başarılar dilerim canım, dedi Gülümser bana sarılarak.
Ona ne kadar haksızlık yaptığımı fark edip konuşmuş ve özür dilemiştim, iyi ki beni affetmişti yoksa kendimi çok suçlu hissederdim o benim çocukluk arkadaşımdı. Beni aslında sevmediðğini duygularını tam olarak anlamlandıramadığını söylemişnve kütüphane çıkışı yaşanan şeyleri unutma kararı almıştık.
-Sağ ol.
-Sana güveniyorum kuşum.
Dediği şeyle yüzüm buruşturmuştum, şu hayatta en sevmediğim şey abartı sevgi sözcükleriydi...
-Of Gülümser of kuşum ne ya?
Gülümser'in kuşu Bora...🐦🕊️
-Ay sen ne anlarsın neyse gidiyorum ben tekrardan başarılar, deyip onu bekleyen arkadaşlarının yanına gitti.
Tekrardan arkamı dönünce sinirim canlanacakmış gibi hissettim. Kayra iti buradaydı ve elini Gökçe'ye uzattığına göre Asya onları tanıştırıyordu. Aramızda 9. sınıftan beri bir husumet vardı hatta en son ettiğimiz kavgadan sonra okuldan atılmıştı ben de rahat bir nefes almıştım, ama şimdi maçı izlemeye gelen misafir okullar arasındaydı ve en kötüsü Asya onu tanıyordu.
-Bora, abi bak saçma sapan bakışlar atıyorsun maç başlayacak biraz sonra eline koluna hakim ol, dedi nereye baktığımı gören Kerem.
Onlarda kavgada vardı o zamanlar pek samimi olmamamıza rağmen benim yanımda olmuşlardı, sonra da bir daha kopmamıştık zaten.
-Evet Bora kendine gel kaç yıl önceki mevzu her zamanki gibi tanımıyormuş gibi yap, dedi Özgür.
-Yok be ne yapacağım aniden karşımda görünce şaşırdım sadece.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bana Öyle Bakma
Novela Juvenil-Bu soruyu böyle çözebileceğine emin misin? Arkamdan gelen sesle irkildim, büyük ihtimal 12. sınıf olan inkar edemeyeceğim kadar yakışıklı olan biri sandalyeme doğru eğilmiş ukala ve çok bilmiş bir tavırla bana bakıyordu. Sinirlenmiştim kim tanımad...
