Ufuk'tan
Konuşamamıştım.
O yanımdayken doğru düzgün konuşamamıştım ulan işte.
Söylemem gereken o kadar çok şey varken kelimeler ağzımdan çıkmamıştı bir türlü.
Onda bir şeyler sezsem konuşurdum ama sevmediği belliydi.
Çoktan unuttuğu da.
Bize ne olmuştu, eskiden böyle değildik.
Böyle olabilmek aklımıza bile gelmezdi.
Gelemezdi.
1,5 senemdi be.
Koskoca 1,5 senem.
Ona neden böyle aşık oldum ki ben.
Sanırım beni hiç sevmeyeceğinden.
Ama ben yıllar sonra aklıma geldiğinde bu muydu sevgimin karşılığı demek istemiyorum.
İyiki sevmişim demek istiyorum.
Kafamı yerden kaldırdığımda Çağlar ve Ömer pes atmaya başlamak için bana bakıyordu.
"Ne?"
Çağlar "Oğlum kafan mı güzel senin, ne bu halin?" dediğinde Ömer'de "Aşık mı oldun lan?" diye ekledi.
Hayır hayır hiçbiri değildi. Yeni aşık olmamıştım. Aşıktım zaten. Sadece aşık olduğumu biraz geç anlamıştım.
Biraz.
Yaklaşık 7-8 ay kadar.
Almira'yla buluştuğumu da söylememiştim onlara.
Çağlar öğrense, kesin dalga geçerdi ve bu halimle o saçma laflarını hiç çekemezdim.
Ömer öğrense, ortalıkta "Oo yengemizle de barıştın söylede Yağmur'la tanıştırsın bizi" diye gezinirdi ki ortalıkta barışmanın b'si bile yokken.
İkisine de anlatmamak, susmak en iyisiydi.
"Hiç."
Bana inanmadıkları belliydi ama çok fazla üstüme gelmemişlerdi.
"Ben kalkıyorum pes atıcak halim yok." diye kalktığımda ikiside susmuş bana bakıyordu.
Kapıyı açtıktan sonra elimi kaldırıp "Ben gidiyorum." dedim gidiyor olmamın farkına varmaları için.
Çağlar ve Ömer birbirilerine baktıktan sonra Ömer ayağa kalktı "Bekle bende geliyorum."
(...)
Ömerle apartmanın kapısından çıktıktan sonra hızlı hızlı yürümeye başladım.
Ömer sırtımdan tutup durdurduktan sonra elindeki sigara paketini bana doğru uzattı.
Sigarayı parmaklarımın arasına aldıktan sonra yere attım.
"Nefret ediyorum tamam mı bundan da nefret ediyorum aşk denen şu sikik şeyden de. Hatta senden de nefret ediyorum." derken bi yandan da ayağımla sigarayı ezdim.
Ömer bu sert çıkışıma oldukça şaşırmıştı.
Kaldırıma oturduğumda üstümün kirlenecek olmasını umursamamıştım.
Ömer yanıma oturduğunda "Neyin var senin?" diye sordu.
"Almira'yla buluştuk bugün. Olmuyor dedi. Bu tamam mı sadece bu, başka bir şeyim yok."
"Ne, nasıl bir saniye, Almira mı, ne alaka oğlum?"
Olanları yüzeysel bir şekilde Ömer'e anlattıktan sonra tabiiki beni yanıltmadı.
"Hazır buluşmuşken Yağmur'u sorsaydın bir de sevgilisi var mıymış?"
Almira'nın voleybol turnuvasına giderken Ömer'i de yanımda götürmekle en büyük pişmanlıklarımdan birini yapmıştım.
O gün; Ömer, Yağmur'u görmüştü.
İsmini bilmediğinden gün boyu 8 numaralı kız diye diye başımı şişirmişti.
Sonraysa Almira'dan Yağmur'un ismini öğrenmişti.
Ve ne zaman Almira'nın turnuvası olsa peşimden gelmişti.
8 numaralı kızını Yağmur'unu görmek için.
Bu turnuvaların arasında 4, 5 hatta 6 kişiyle bile çıktığı olmuştu ama Ömer'di o.
4 kızı bile aynı anda idare edebilen Ömer.
