Leyla ve Deniz. İstanbul'da bir Lise. Bir olay yeri, bir soğuk kelepçe. Bir katil, bir kurban. Leyla'nın acı kaderi ve Deniz'in ona ihanet eden arkadaşları.
Katil kim, kurban kim? İkisi de tanıdık.. Çok geçmemiş birbirlerini sevmelerinin üzerinden...
"Sizi aldattığı için mi öldürdünüz?" soruların ardı arkası kesilmiyor, bense sadece susuyorum.
"Son zamanlarda yaşadığınız tartışmalar yüzünden mi öldürdünüz?"
"Aldatma haberlerine ne diyeceksiniz? Nişanlınızı, en yakın arkadaşıyla aldattığınız doğru mu?"
"Cinayet silahını nereye sakladınız?"
"Açıklama yapmayacak mısınız? Susarak iddiaları kabul mü ediyorsunuz?"
Birkaç yıl önce...
*23 Eylül 2010*
-Deniz-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
On sekiz yaşında birinin başına gelebilecek en güzel şey hiç şüphesiz aşık olmaktır. Aşkı tadabileceğin, en güzel şekilde hissedebileceğin ve o duyguyu doruklarda yaşayabileceğin bir yaştan bahsediyorum. On sekiz yaşım.. Doğum günümün hemen ertesi günü hayatımın aşkı olacak kızı bulduğum, en güzel yaşım.
Ben Deniz Dinçer. Eksik oldu.. Deniz Asaf Dinçer desek daha doğru olur. Annemin koyduğu ismi kullanmayı tercih ediyorum, babamın koyduğu 'Asaf' ismi de bana bir o kadar uzak. Ne ona olan öfkem bitti ne de kendime karşı olan nefretim.. Bir çocukluğumu yaşayamayışımı affedemedim bir de babamın beni hiç sevmeyişini. Ben hiç çocuk olamadım ama hep çocuk kaldım. Çocukken sevgi görmeyenler hiç büyüyemezmiş, bana da tam olarak bundan oldu.
Herkes kalbinin ekmeğini yer. Bu sözü babamdan duyduğum günden beri inandığım tek şey bu, uğradığım bütün haksızlıklara rağmen kalbimi güzel tutmaya çalıştım. Ama atladığım bir nokta vardı, herkes biraz vicdansız, bir parça zalimdi. Bunu henüz idrak etmek için çok gençtim, öğrendiğimde ise çok geçti.
Arkadaşlarımın bile hatırlamadığı doğum günümün hemen ertesi, günlerden soğuk bir pazartesi. Okulun üçüncü haftası, lisenin son yılı.. Gökdemir Koleji'nde yine hareketli bir gün, herkes kendi halinde takılıyor. Kavganın gürültünün hiç eksik olmadığı okulda bu dönem bir sakinlik var. Farklı işte, anlarsınız ya.. Koridorlarında dünyanın en eşsiz kokusu buram buram hissediliyor. Bu eşsiz kokuya sahip genç kız bu koridorlardan geçmiş, bastığı her yerde de çiçek açmış. Bahçede birkaç kez uzaktan gördüğüm bir kız beni bambaşka biri yapmış..
