KİRPİ GİBİ

21.BÖLÜM: Destek

Keyifli okumalar. ✨

Bir olabilmek, her şeye rağmen.. 💘

Bölüm şarkısı: Manevra - Kabullenmek Mi Lazım?

Zeynep

Ölüm sessizliği..

Az önce Kerem'in esip gürlediği, sesinin duvarları inlettiği spor salonunda ölüm sessizliği hâkim oldu.

Hâlâ aynı şekilde annesine bakıyor, titreyen vücuduyla. Şu andan sonra hayatı daha da alt üst olmasın, tek dileğim.

K"Anne.." Kerem'in az önce söylediği kelimeyi bu kez Koray'ın söylemesiyle bozuldu sessizlik.

C"Arkadaşlar biz çıkalım!" Can'ın sesi hiçbir şeyi değiştirmedi, herkes merakla az önce olanlarla şu anı bağdaştırmaya çalışıyor.

Can'ın az önce gelen güvenliğin kulağına bir şeyler fısıldamasıyla salon yavaş yavaş boşaltılmaya başlandı. Diğer güvenlik çıkıp yukarıdaki kapıları kilitlerken, ben ne yapacağımı şaşırmış bir halde hâlâ Kerem'in titreyen ellerini okşuyorum, onu sakinleştirmek adına bi şeyler yapıyorum.

Spor salonu tamamen boşalınca gidip gitmemek arasında kararsız kaldım. Gidersem aklım da kalbim de Kerem'de kalacak. Gitmezsem de ailevi bir olayın ortasında kalan yabancı gibi hissedeceğim kendimi.

S"Sen.." Sevim hanımın bozduğu sessizlikle gözüm bir anlık Kerem'in ağabeyini buldu. Az önce Kerem'e vuran o değilmiş gibi şu an yaşlı gözleriyle annesine bakıyor..

Kerem hâlâ titriyor ve ben çok korkuyorum. Bütün bu olanları nasıl kaldıracak, nasıl hareket edecek onu düşünüyorum..

K"Annem.." Koray annesine doğru yürüyecekken Sevim Hanım elini kaldırdı.

S"Hayır! Hayır.. Ahmet söyledi ama ben inanmadım hayır."

K"Her şeyi anlatacağım anne."

S"Anlatılacak bir şey yok. Sen mezardaydın, gömdük biz seni!" daha önce hiç böyle görmemişim Sevim hanımı..

O dik duran, duygusunu hiçbir şekilde anlayamadığım kadın şu an öyle savunmasız ki.. Tabiri caizse, delirmiş gibi.

K"Hiçbir şey bilmiyorsun, anlatacağım. Mecbur kaldım anne."

S"Nasıl bir mecburiyet bu?! Anneni, babanı, kardeşini ölümüne inandıracak nasıl bir mecburiyetin olabilir!"

K"Ahmet Sayer'in neler yaptığını bilmiyorsun anne!"

S"Biliyorum!"

Kerem avucumdaki elimi sıkınca elimle kolunu sıvazlamaya başladım. Annesinin bilmesini hiç kaldıramayacak, hiç.

S"Dün gelip yaptığı tüm pisliği anlattı!" kaskatı olan avucumda duran el yavaş yavaş gevşerken ben de derin bir nefes bıraktım. "Bu ülkenin hakimi, polisi varken babanın intikamını almak sana mı düştü?!"

K"Başka bir seçeneğim yoktu! Yanan arabadan son anda çıkarıldım, hayatımı kurtaran adama söz verdim. Babamın evine dönüp orada hiçbir şey olmamış gibi yaşayamazdım." Sevim Hanım ağlayarak elleriyle dudaklarını kapattı.

S"İnanamıyorum.. Yanık ceset dediler, bize teşhis için izin vermediler.. Bu yüzden miydi?"

K"Her şeyi Mehmet ağabey ayarladı, hastaneden taburcu olana kadar başımda refakatçi kaldı. Bu yola ben onunla çıktım anne, amacım babamı bitirmekti."

S"Kaç sene geçti ha, aldın mı intikamını? Kardeşin perişan oldu, ben perişan oldum.."

Kerem başını sağa sola sallayıp beni de eliyle çekip salondan çıkacakken Sevim hanımın sesiyle duraksadık.