KİRPİ GİBİ

7.BÖLÜM: Yenilgi

Keyifli okumalar diliyoruz. ☀️

Bölüm şarkısı: Ersay Üner-İki Aşık

Kerem

Yenilgi.. Bilmem kaçıncı kez uğradığım, bitmek tükenmek bilmeyen bir yenilgiye kapıldım.

Neyi yanlış yapıyorum ben?

Tutsam kolundan, seviyorum seni, köpek gibi aşığım sana desem, düzelir mi her şey?

Birlikte olabilir miyiz?

Beni sevmiyor bile.. Nasıl olsun ki böyle bir şey.

Sevilmek ne bilmedim hiçbir zaman. Melis beni sevdiğini dillendirdi ama onunki takıntıdan ibaret.

Annem ve babam zaten.. Onlar için Koray abimden başkası olmadı. Onlar öldü, gömülen ben oldum.

Ama şimdi.. Şimdi bu olmayacak.

Evet Zeynep belki şu ana kadar beni sevmemekte haklı. Çok fazla pislik yaptım ona. Çok kırdım onu, üzdüm. Ama hiçbiri telafi edilemeyecek şeyler değil ve ben kendimi ona sevdirmek için elimden gelen her şeyi yapacağım.

Zorla değil, sevgimi göstererek.

Onu çok seviyorum, kalbimi çıkarıp eline verebilecek kadar çok ve o da beni benim onu sevdiğimin yarısı kadar dahi sevse, dünyayı önüne serebilirim.

Yeter ki o elimi tutsun bir kere, canımı dahi ortaya koyarım hiç düşünmeden.

Şarkı yarışması bitti, kazanan açıklandı. Tabii ki Aksel kazandı..

Gereksiz sahneler bitti, bizi evlere dağılmak üzere gönderdiler.

Ben de şimdi Zeynep'i kolluyorum dışarıda.

Artık konuşmanın vakti geldi bence.

Birkaç dakika sonra Zeynep girdi bakış açıma. Yanındaki Aksel ile birlikte.

Bunun yine ne işi var Zeynep'in yanında? Yetmedi mi kafasını karıştırdığı..

"Zeynep?"

İkisi de duraksadı, bana bakıyorlar. Özellikle de Zeynep, şaşkın suratıyla bakıyor bana.

Şaşırdığında oluşan surat ifadesi, dudakları.. Düşündüklerimi bilsen bu hareketleri yapar mıydın acaba Zeynep? Ben ne zaman doya doya öpebileceğim seni?

"Kerem.. Bir şey mi oldu?"

"Evet, oldu. Seni bekliyordum ben de."

"Beni mi bekliyordun.. Ne için?"

"Konuşmak için.."

"Ne konuşacağız ki?"

"Özel bir mesele bu, Zeynep. Bir yerlere gidip konuşsak?"

"Aıı, şey.. Bilmiyorum ki, hem Aksel var.."

"Aksel varsa var Zeynep, önemli diyorum!"

A"Tamam Zeynep önemli değil, biz yine sonra konuşuruz olur mu?"

"Olmaz canım, hadi ikile benim tepemi attırma. Zaten elim kaşınıyor bir süredir, seninle kaşımayayım."

"Bir durun gençler ya! Aksel, biz yine konuşuruz seninle.. Kerem sen de dur artık, gidiyoruz hadi."

Sırtımdan iterek ilerletti beni. Yan yana yürüyoruz, kimse konuşmuyor. Sadece yan yana olmak bile huzur verir mi bir insana?

Veriyormuş..