KİRPİ GİBİ

11.BÖLÜM: Günyüzü

Keyifli okumalar diliyoruz. ☀️

Bölüm şarkısı: Ozan Osmanpaşaoğlu - Korkmasam Seni Sevmekten

Kerem

Üç şey uzun süre gizli kalamaz demiş Buda: güneş, ay ve gerçekler.. Güneş tüm çıplaklığıyla yüzüme çarparken, sis perdesi yavaş yavaş aralanırken gözlerimi kapatıyorum. Çünkü gerçeğin ortaya çıkmasından da benim yüzümden, benden kaynaklı bir sebeple ortaya çıkacak her şeyin Zeynep'e zarar vermesinden de çok korkuyorum.

Düşünüyorum..

Cihan hocayı, Melis'i, benim ondan saklama zorunluluğumu, tüm gerçekleri.. Öğrendiği zaman neler olabileceğini düşünüyorum.

Çok üzülecek, sevinemeyecek bile. Kendini kocaman bir kalabalığın içinde, tıpkı benim gibi, yapayalnız hissedecek.

İhtimali bile çok korkunç ama belki de onu daha yeni bulmuşken kaybedeceğim. Sonucunda belki yine benden öğrenecek ama bu kadar süre bildiğim halde ondan sakladığım içinse beni asla affetmeyecek.

Çıkış yolunu nasıl bulacağım ya da bulabileceğim bir çıkış yolu var mı, bilmiyorum.. Bildiğim tek bir şey var, o da, Zeynep bu süreçten en az zararla çıkabilsin diye elimden geleni ardıma koymayacağım.

Arabamı her zaman park ettiğim yere park ediyorum yine. Saat 8.15. Herkes yeni yeni geliyor.

Arabadan inip kapıdan içeri girdim. Göz ucuyla Zeynep'e bakındım ama yüksek ihtimalle sınıfında.

Adımlarımı biraz daha hızlandırıp Zeynep'in sınıfına yöneldim.

Sınıfa girdiğimde Yağmur'la birlikte gülen güzelimi gördüm. Önlerinde bir tane dergi var, ona bakıp gülüyorlar.

"Heyy, günaydın."

"Ya Kereem! Nerede kaldın?" yanına kadar gittiğimde yerinden kalkıp boynuma doladı kollarını. Omzuna yasladığım burnumla kokusunu içime çektim.

Huzur bu işte..

"İşim biter bitmez geldim güzelim. Hiç oyalanmadım dışarıda." omzuna bir öpücük kondurup bedenlerimizi ayırırken bizi gülümseyerek izleyen Yağmur'a göz kırptım. "Naber Yağmur?"

Y"İyidir senden?"

"İyi benden de. Nerede benim canım arkadaşım?" güldü.

Y"Sen gelmeyince çok sıkılmış yanımızda. Hiç kimse Kerem gibi olamıyor dedi ve sınıfa geçti."

"Ne?" gülmeye başladım. Can ya!

Y"Bana bile rest çekti düşünebiliyor musun?"

"Seviyorum bu çocuğu ya!"

"Kıskanmaya başlamalı mıyım ben bu durumu?" Zeynep'e dönüp şakağına bir öpücük kondurdum.

"Güzelim, senin hiç kimseyi kıskanmana gerek yok. Hiç kimseye sana baktığım gibi bakmıyorum ben."

"Hımm etkilendim. Can'a bile mi?"

"Zeyneep."

"Kereem."

Tam dertlerimi unuttum derken ders zili çaldı tam da şu an.

"Sabah görüşemedik, öğlen kahvaltıya gidelim. Olur mu güzelim?"

"Oluur."

"Siz de gelir misiniz Yağmur?"

Y"Fark etmez bana, Can'la konuşalım da. "