Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5 yıl sonra
Yine o karanlığa gömülmüşüm...Kimse yoktu. Gerçi olsa bile görebileceğimi düşünmüyorum çünkü burası ışıkları sonsuza dek kapatılmış bir yerdi. Göz gözü bile görmüyordu. Ama benim burada ne işim vardı?
Yürümeye devam ettim. Nereye gideceğimi biliyormuş gibi o karanlıkta yürüyordum. Birden ayağım bir şeye takıldı. Kaşlarımı çatarak yere baktım ama hiçbir şey göremiyordum. Yere çöküp neye çarptığımı aramaya başladım. Birden elime demirden halka biçiminden bir şey geldi. Bu...Bu bir yüzüktü...
Yüzüğü avcumdan sıkarken "Kimse yok mu?" diye bağırdım ama yanıt gelmedi. Göz yaşlarım akmaya başladı. Bu karanlık beni ürkütüyordu. Birinin beni bu karanlıktan çekip alması gerekiyordu, aksi durumda gittikçe nefessimindaraldığını hissediyordum.
"Ağlama, kıyamam sana ben!"
Tanıdık ses kulaklarıma dolarken göz yaşlarım daha hızlı akmaya başladı. Ayağa fırlayıp etrafıma bakındım ama hiçbir şey görünmüyordu.
"Barın! Neredesin? Göremiyorum seni!"
Hızla etrafımda tam tur attım ama yine karanlıktan başka bir şey yoktu.
"Barın, lütfen yanıma gel! Korkuyorum!"
Yine ses çıkmadı. Artık dizlerim beni taşıyamadı. Yere çöküp hıçkıra hıçkıra ağladım. Gözlerimi kapatıp göz yaşlarımınsüzülmesine izin verdim. Neredesin? Nerde?
"Gözlerini aç!"
Çok yakınımda duyduğum ses ile gözlerimi araladım. Karşımda bağdaş kurarak oturmuş ve bana gülümsüyordu. Ben ona şaşkınlıkla bakarken o bana yaklaşıp kâküllerimi düzeltti.
Göz yaşlarım hala akarken "Neden gelmedin?" diye sordum. Gülümseyip yanaklarımdan süzülen yaşları sildi. "Ben bir yere gitmedim ki," deyip elini kalbimin üzerine koydu ve sözlerine devam etti. "Ben buradaydım, sadece karanlığa gömülmüştüm ama sen bugün o karanlıktan beni çıkardın."
Başımı yana eğip "Seni çok özledim," dedim. Kollarını açıp "Bende sen," deyince boynuna sarıldım. "Be...ben nefes alamıyorum artık. Lütfen gel artık," dedim hıçkırıklarım içinde. Beni kendinden ayırıp gözlerimin içine bakarak "Ben sana değil sen bana geleceksin sevgilim. Sabırsızlıkla seni bekliyor olacağım," dedi ve ayağa kalktı.
Bende ayağa fırladım. "Lütfen gitme," dedim göz yaşlarım akarken. Barın gülümseyip "Beni çok bekletme olur mu?" deyip arkasına dönerek uzaklaşmaya başladı benden. Yanına gitmeye çalıştım ama yerimden hareket edemedim.
