Creepypasta Evindesiniz

Kaç!

Büyük bir yıldırım sesiyle uyandınız. Gözlerini açtığınızda yağmur durmuştu ve tavşanda hala yanınızdaydı. Kovuktan çıkıp etrafınıza bakındınız. O kişiler hala sizi bulamamıştı anlaşılan. Tavşanı bırakıp ormanda yürümeye başladınız. Ama tavşan sizin peşinizi bırakmıyordu. Eğilip tavşanı aldınız ve geri kalktığınızda sanki arkanızda biri varmış gibi nefes sesleri geliyordu. Hızlıca arkanıza dönüp baktığınızda karşınızda birisi vardı.

"Yakalandın~."

Kız büyük pençelerini size savurmaya başlayınca ilk önce kenara çekilerek saldırısından kaçtınız, sonra da hızlıca kaçmaya başladınız. Neredeyse yeni uyandığınız için çokta ayık değildiniz. Ta ki kafanızı ıslak bir yaprağa çarpana kadar. Çarpmanın ve ıslanmanızın etkisiyle aniden ayıldınız ve daha hızlı koşmaya başladınız. Arkanızdaki kız ise hem koşuyor hem de önüne çıkan her şeyi kesip biçiyordu. Uzun bir kovalamacanın ardından ilerde üç kişi gördünüz. Dikkatli baktığınızda bunların Slenderman'in proxyleri olduğunu gördünüz! İyice umutlanarak hızlanmaya başladınız.

"Masky, Hoodie, Toby, buradayım!"

Seslenmenizle üçü de size baktı ve koşmaya başladılar. Ancak arkanızdaki kız aniden zıplayarak üstünüze atlamasıyla takılıp yere düştünüz ve sonuç olarak başınızı sert bir şeye vurarak karanlık hakim oldu.

Uyandığınızda başınızhala dönüyordu ve görüşünüz bulanıktı. İyice kendinize geldikten sonra beyazbir odada yattığınızı fark ettiniz.

"Hey, hey! Sakin ol, Slender uyandı!"

"N-neredeyim?"

"Malikaneye getirdik seni merak etme iyisin. Sadece küçük bir kaç sıyrığın vardı."

"Başım ağrıyor."

"Başına sert bir darbe almışsın ama hallettik merak etme. Sadece dinlen."

"Tamam."

Arkanıza yaslanıp rahatlamaya çalıştınız. Onlar kimdi? Sizi neden kaçırdılar? Ne istiyorlardı? Odanıza nasıl girmişlerdi? Bunları düşündükçe başınız olduğundan daha çok ağrımaya başladı bu yüzden düşünmeyi bırakıp rahatınıza odaklandınız. Bir süre sonra kapı açıldı ve içeri kardeşiniz BEN girdi. Sizi gördüğüne çok sevinmiş olmalı ki hemen sarıldı. Sizde kollarınız acıdığı halde ona sarıldınız.

"Nerelerdeydin? Çok endişelenmiştik!"

"Önemli değil, sonuçta şimdi buradayım."

"Başın nasıl oldu?"

"Biraz ağrıyor ama iyiyim."

"Tamam şimdi gitmem lazım bir şey olursa hemen seslen, anlaştık mı?"

"Anlaştık."

Yumruklarınızı hafifçe birbirine vurduktan sonra BEN odadan çıktı ve siz yeniden boş tavana bakmaya devam ettiniz.

A/N: Bu bölümü de burada bitireceğim maalesef çünkü aklımda çok bir fikir yok 😔. Ayrıca bazen yeni bölüm de atamıyorum çünkü ya zamanım olmuyor yada fikir. Bu durumlardan dolayı hepinizden özür dilerim. Ayrıca okunma sayısına göre oy sayısının biraz az olduğunu düşünüyorum, bunu biraz yükseltebilirsek çok sevinirim 😊. Hepinize iyi günler/akşamlar.