Valen Series 2: The Vampire's Love

chapter 14

Chapter 14

Nakakunot ang noo ko sa pagtataka ng marinig ang ingay na iyon sa loob ng aking sariling silid. What is he doing? Bakit parang ginugulo niya ang loob ng kwarto ko?

Agad kong inihakbang ang mga paa papalabas ng silid ni Von at pinihit ang siradura namg pintuan ng aking kwarto ng tumapat ako sa harapan nito. At gano'n na lang ang pagkabahala ko ng makita si Xavier na nakaluhod sa tabi ng tumbang shelf at ang mga nagkakalat na mga libro sa sahig na galing rito.

He is holding his head using both of his hands and he is closing his eyes tightly. His face looks like he is in pain and his veins on his neck up above to his jaw are showing, gano'n din sa kaniyang mga kamay papaangat sa braso, ang mga ugat doon ay naglalabasan dahil sa paggamit niya ng kaniyang lakas para pigilan at labanan ang kung ano man ang kaniyang nararamdaman sa oras na ito. Na sa tingin ko ay... sakit.

Sa isang segundo lamang ay nasa harapan na ako ni Xavier na gano'n pa rin ang kalagayan. I don't know what to do and l'm already panicking! He is breathing heavily and now, his chest is the one that he's clutching!

"W-What's happening to you, X-Xavy?" isinaboses ko ang katanungan na nasa aking isip.

Humangin ng malakas at yumanig ang paligid. Iminulat ni Xavier ang mga mata kahit parang mahirap para sa kaniyang gawin iyon. Ang kulay ng kaniyang mga mata ay magkaiba; ang kanan ay kulay lupa at ang kaliwa naman ay kulay pula. He is using all his power and force and it's dangerous!

Nanginginig ang aking mga kamay na hinaplos ang kaniyang pisngi. Malalim akong lumunok at pinagkatitigan siya sa mga mata. Malamlam ang aking mga mata at alam kong mababakas doon ang pag-alala.

"P-Please s-stop me," nahihirapang anas ni Xavier at kumuyom ang mga kamao sa tapat ng kaniyang dibdib. "D-Do something t-to stop m-me," he begged as he closed his eyes tight and the misery is visible on his eyes. He wanted to stop himself but he can't, so, he's asking me now but I do not know how to.

"P-Paano?" nakaluhod ang isang tuhod ko sa sahig habang sa kaniya naman ay dalawa. Mataas ng ilang pulgada ang aking mukha sa kaniya kaya bahagya siyang nakatingala sa akin.

"J-Just stop me now!" He told me almost a shout, at kahit mababakas sa kaniyang mukha na lubos siyang mahihirapan; makikitaan pa rin ng pagkabahala ang kaniyang mukha.

The whole building is moving furiously and I can see that some parts of the wall of my room is already have a lines of crack.

And because of my ability being a vampire; I used my sense of hearing and I can hear the screams of the other vampires outside, the steps of running immortals in every parts of the girls dormitory, and the presence of the faculty outside of the building including the headmistress.

Xavier cannot control his abilities now, nag-aapoy ang kaniyang katawan sa init dahil sa paglabas ng kaniyang mga abilidad.

Naaawa ako sa kalagayan niya ngayon, kinakabahan at natatakot. Nakasabunot ang isang kamay niya sa sariling buhok at ang isa naman ay nakakuyom sa bandang dibdib, marahas ang kaniyang paghinga at halatang pinipigilan ang sariling kumawala ang mga kapangyrihan. Halos hindi ko malaman kung saan ko siya hahawakan.

"S-Stop m-me now!" he growled in pain and I don't really know how to calm him down, so, I kissed him. Through that kiss, I shut him up and hoping that it will ease his misery right now. I didn't move my lips for a seconds, but then, when I sense that his body calmed a bit, I slowly moved my lips om his lips and kissed him slowly.

But I stopped kissing him when he almost lie on the floor if I'm not quick to hold his arm.

My eyes became blurry because of the upcoming tears that's about to fall. My heart ached because of his situations. Rinig ko ang katok at mga sigaw ni Vonnie sa akin mula sa labas ng pintuan na nagtatanong kung okay lang ako. Naka-locked pala ang pinto kaya hindi siya nakapasok na ipinagsalamat ko. And I just hope that she won't sense Xavier's presence here inside of my room even I know that the two of them know each other. Gusto ko munang asikasuhin si Xavier ngayon na mapayapa na ang paghinga at nakapikit na ang mga mata habang nakasandal sa akin, nasa akin ang lahat ng kaniyang bigat. His face looked peaceful, hindi katulad kanina na nahihirapan.
Napahinga ako ng malalim at bahagyang napanatag, pagkatapos ay sinagot ko ang katanungan ni Vonnie sa labas sa pamamagitan din ng pagsigaw.