Valen Series 2: The Vampire's Love

Chapter 26

Chapter 26

Mas dinoble ko ang pagtakbo ng maramdaman ang presensiya nila Mama at Papa sa aking likuran. I breath heavily as I run fast as I can. I won't let anyone kill my unborn child. I won't let anyone kill us.

I need to see Xavier, I need to see and tell him what's my situation is.  Kahit nanlalabo ang aking magkabilang mata sa mga luhang patuloy na nilalabasan ng maaalat na luha ay patuloy pa rin ako sa pagtakas sa sarili kong mga magulang na gusto akong hulihin.

They don't need to chase me! Xavier is my mate! Kung gusto nilang patunayan ko sa kanila na ang lalaking itinakda talaga sa akin ang nakabuntis sa akin ay hahayaan nila akong makaalis, but why are they still running after me?

Unti-unting bumagal ang pagtakbo ko at napaluhod sa lupa at napahikbi. Hinayaan kong maabutan ako nila Mama, at ng maramdaman ko sila sa aking likuran ay kaagad ko silang nilingon.

They run towards me worriedly, kaagad akong niyakap ni Mama na ikinabigla ko. A—Ano ang nangyayari sa kanila? I t—thought they will scold me and will be mad at me if they'll caught me?

"M—Ma?" tinignan ko si Mama gamit ang luhaan kong mga mata. She's looking at our surroundings, halatang nababalisa siya habang walang tigil sa paglulumikot ang mga mata sa paligid namin na wala namang makikitang iba kundi ang mga nagtataasang mga puno lang.

Si Papa naman ang binalingan ko at nakita kong balisa din ito habang nililibot ang paningin sa paligid. Siguro ay naramdaman niya ang titig ko, kaya naman ay napatingin siya sa akin at kaagad na humakbang ng limang hakbang at hinawakan ako sa magkabilang balikat habang yakap pa rin ako ni Mama ng mahigpit.

"They are here again because of you..." seryoso ang mga pulang mga matang tumingin si Papa sa akin diretso sa mga mata.

"You need to run away from here now, My Princess." He cupped my face and there's sadness in his eyes. He kissed my head and I felt a water that falls on my cheek. Hinawakan ko ang basang iyon na nahulog sa aking pisngi. It's a tear, and when I looked at my father's eyes, he is wiping his face with his another hand.

"Pursigido na silang kunin ka ngayon at hindi ko sila hahayaan." matigas na saad ni Papa at pinatayo si Mama na humihikbi na at halos hindi ako bitawan.

"F—Fernander..." tiningala ni Mama si Papa at umiling-iling. "P—Paano kung maabutan nila ang anak natin?" She cried harder on my shoulders and I frowned because of I'm confused what they are talking about.

"A—Anong nangyayari?" nauutal kong tanong ng hilahin ni Papa si Mama paalis sa akin at balisa man ang mga mata ay nakikita ko ang lungkot sa kaniyang mga mata.

"Mahal na mahal ka namin, anak. Sorry for being a bad father to you sometimes." He cleared his throat and his face is like stopping himself to burst out in tears.

"I'm sorry for what I've said earlier, I know you are mad for what I said for your child—to our grandchild, hindi ko sinasadyang sabihing patayin ang iyong anak, Anak. Sana ay alagaan mong mabuti ang aming magiging apo." He wiped his tears and hugged me and Mama tightly.

Why I am feeling that he is bidding his goodbye?

"Mahal na mahal ko kayong dalawa. Alagaan mo ang sarili mo, anak. Alam kong magiging mabuti kang ina sa iyong magiging anak..." kumalas siya sa yakap at humaba ang kaniyang mga kuko, mas tumingkad ang kulay ng kaniyang kulay pulang mga mata at lumabas ang matutulis na pangil ni Papa.

Niyakap ako ng mahigpit ni Mama at hinawakan sa magkabilang pisnhi gamit ang kaniyang dalawang kamay na palagi niyang ginagawa sa akin.

"Mahal na mahal kita, Narni. Just be safe, My Love." She kissed me on my head and both of my cheeks before she pushed me softly and screamed.