Valen Series 2: The Vampire's Love

chapter 8

Chapter 8

Thinking about our lesson yesterday makes my head ache.

The names of the family of our Lord Lander based on our professor - is the names of the immortals that I've dream last-last night.

Ano ba ang dahilan kung bakit ko napapanaginipan ang mga imortal na mga iyon? Hindi kaya iisa lang ang mga imortal na tinutukoy ng aming propesora at ng mga imortal na aking napaniginipan?

Bumigat ang mga talukap ng mga mata ko ng hindi ko namamalayan, at ng nagising ako sa umaga ay normal lang ang nangyari sa aking adaw na ikinahinga ko ng maluwag. Gising sa hapon at pasok sa klase, uwi ng magthe-three pm pagkatapos ay tulog ulit.

Weeks had passed and my life cycle is still desame, pero ramdam kong may kulang. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman, but I know that its because of Xavier, I'm feeling lost because it's already weeks when we saw each other.

Napasabunot ako sa sariling buhok at pinigilan ang sariling huwag ngumawa, bakit ganito ang nararamdaman ko? Bakit kahit ilang linggo ko lang siyang hindi nakikita parang ilang taon na ang katumbas para sa akin?
I-Is t-this n-normal? Ganito rin ba ang lahat ng nararamdaman ng nga imortal na natagpuan na ang kanilang mate?

Ganito din ba ang nararamdaman niya? O balewala lang talaga ako sa kaniya?

Kung ganito ang nararamdaman ng mga imortal kapag nakikita na nila ang mga itinadhana sa kanila; paano nila kinakayang malayo sa isa't isa ng ganito katagal?

Bakit pakiramdam ko; kapag lumipas pa ang isang linggo na hindi kami nagkikita ay hindi ko na makakaya at pakiramdam ko ay mamatay na ako sa sakit na nararamdaman sa aking dibdib?

I sighed in frustration and pulled myself to stepped outside from the gate of the university. Mabigat ang aking mga hakbang papauwi sa aming bahay, paano kaya si Xavier? I-Is - I-Is he going home in the palace?

Inaayos ko ang pagkakasabit ng strap ng aking bag pack sa aking balikat pagkatapos ay napahinga ng malalim. Hindi ko alam na naka-isang buwan na pala ako rito. Ito ang araw kung saan ay pwede kaming lumabas sa unibersidad para makauwi sa mga sari-saring pamilya. And when I saw Papa and Mama, my face lit up and immediatly rushed towards them and gave them a tight hug.

"I miss you both!" I'm teary eyed and they laughed at my reaction.

"We miss you too, my princess." Papa said that makes me blink many times.

My princess....

Naalala ko na naman iyong napaniginipan ko.

"I'm sorry, My Princess. But we can't bring you there, it's dangerous and I can't bear seeing you in a dangerous situation,"

That voice of that man is authorative, pero may halong lambing. Ang babae naman ay malambing din ang boses ng kausapin ang kanilang anak.

Ang buhok noong bata ay siguradong naman nito sa kaniyang ina, blonde. That woman is like a Goddess, we have the same skin color, maputla na napakaputi na normal na sa aming mga bampira. Matangos din ang ilong nito at mapupula ang maninipis na mga labi, her heart shaped face is so pretty too. Maalon din ang kaniyang hanggang baywang na blonde na buhok.

Iyong lalaki naman na paniguradong asawa noong babae ay napakakisig tignan, he looks authorative and so manly. Sa tantya ko, hanggang pito pataas na talampakan ang taas nito, hanggang dibdib niya lang din ang kaniyang asawa. And somehow, I can see that our eyes is like the same, we have a green eye color. Itim ang kulay ng buhok nito at matangos din ang ilong, his jaw is like made by a sculpture, makakapal na kilay at mahahab ang pilik mata. Katulad ng kaniyang asawa, he also like a God, he looks perfectly handsome.