YENİ KOMŞU +18 (Tamamlandı)

ON DOKUZ

"Serkan bu kız ne diyor?"

"Eda bi sakin olur musun?"

"Serkan söylesene ona nişanlı olduğumuzu"

Kızın üstüne atlamamak için kendimi zor tutuyordum.

"Nişanlı falan değiliz!"

"Nişanlıyız! Sen bana gidiyorum ve dönücem dedin... Ve döndün... Annenler düğün hazırlıklarımıza başladı bile."

Kızın söyledikleri yetmezmiş gibi Serkan'ın annesi de,

"Evet doğru... Siz bir haftaya kalmaz evleneceksiniz. Serkan bunu biliyordun... Bile bile o kıza güven neden verdin?"

Serkan arada kalmış bir şekilde bir bana bir annesine bir de o kıza bakıyordu.

Gözlerimdeki hayal kırıklığıyla yüzüne baktım.. Bir şey söylememe gerek kalmamıştı yüzümden her şey okunuyordu. Ona yaklaştım dişlerimi sıkıp öfkeyle konuştum.

"En çok neye üzülüyorum biliyor musun? Ben sana gerçekten güvenmiştim..."

"Eda.."

"Sus! Tek kelime daha etme.. Ve lütfen artık zorlama olmadı işte..."

Dedim ve evden koşar adım çıktım. Deli gibi ağlıyordum... İçimden bir parça kopmuştu sanki... Sanki etimden et koparmışlardı... Canım öyle yanıyordu ki kor gibi... Ben artık kime güvenecektim... Kimi sevecektim... Hızlıca yoldan bir taksi çevirdim ve telefondan en yakın saate bilet aldım. Artık orada yaşamak istemiyordum... Yeni bir ev bulana kadar Deren'de kalacaktım.

Oysa ne hayallerle gelmiştim buraya... Ah Serkan yüreğime kor bir ateş bıraktın ama benimle birlikte yanan sen değilsin... Yalnız başıma alevlerin içindeyim..

Serkan Yılmaz

"Sen delirdin mi!"

"Asıl sen delirdin mi Serkan? Bizim evleneceğimizi biliyordun."

Bana yaklaşmasına izin vermeden ondan uzaklaştım.

"Oğlum Gizem haklı. Onun ailesine verdiğimiz sözü tutmalıyız. Ona sahip çıkacağımıza, seninle evleneceğine söz verdik. Bunu bile bile playboy takıldın orda burda."

"Anne bana sordunuz mu bu sözü verirken! Ne nişanda ne başka bir şeyde benim hiç bir rızamın olmadığını bile bile bunları yaptınız!"

"Yapacak hiçbir şey yok Serkan! Haftaya bugün düğününüz var."

"Baba-"

"Bana hiç bir şey deme"

"Allah kahretsin" dedim ve hışımla evden çıktım. Eda.. gitti... Bense bir çıkmazın içine düştüm...

1 hafta sonra

Evet dediklerini yapıyorlardı... Gizemle bugün evleniyordum. Bunu yapmak zorundaydım çünkü babam bi zamanlar tutuklandığında Gizem'in babası babamı oradan çıkarmış, Gizem de bu durumdan yararlanıp babasına bunun karşılığında benimle evlenmek istediğini söylemişti. Tam 3 yıldır erteletip duruyordum.. Ama o gün gelip çatmıştı işte... Buraya geldiğimde Gizem'in bizim evde olduğunu nerden bilebilirdim... Eda'ya her şeyi ailemle tanıştıktan sonra anlatacaktım ama artık çok geç... Aynaya bakarken üstümde adeta emanet gibi duran damatlığa göz gezdirdim. Acaba Eda ne yapıyordu... Nasıldı.. Kim bilir ne haldedir.

Ona ulaşmaya çalıştım.. Defalarca aradım... O gecenin sabahında eve gittim ama Eda yoktu... Derin'in yanına gittiğimdeyse Eda'nın beni görmek istemediğini ve artık zorlamamam gerektiğini söyledi. Ben ne kadar diretsemde Eda'nın sesini bile duyamadan kapıdan döndüm.