MUCİZE

// SEZON FİNALİ //

Keyifli okumalar..

--------

Gözlerimi açtığımda gördüğüm her şey henüz tam netleşmemiş olsa da karşımdaki kişinin Serkan olduğundan emindim.. Her şeyin yavaş yavaş netleşmeye başlamasıyla etrafıma bakındığımda ise bir hastane odasında olduğumu görmüşüm..

S: Eda iyi misin?

Bir tepki veremeden neler olduğunu anlamaya çalışırken bir iki dakika duraksamış sonra ellerim istemsizce ve korkuyla karnıma doğru yol almıştı..

E: Serkan bebeğim, bebeğimiz iyi mii?

Bu sorduğum soruyla Serkan'ın endişeli suratına bir de şaşkın yüz ifadesi eklenmişti..

S: Sen ciddi misin Eda?

Kafa sallamıştım dolu gözlerle..

Bu sefer saşkınlığını üzerinden atıp heyecanlı gözlerle kocaman gülümsemişti fakat benim gülümsemesine karşılık verecek halim yoktu.. Karnıma giren şiddetli ağrıyla gözlerimi sıkıca kapatmış, zar zor duyurmuştum Serkan'a sesimi..

E: Serkan.. Çok korkuyorum bir şey olmasından..

Bir eliyle elimi sımsıkı tutarken diğer elinin tersiyle ise yanağımı okşamaya başlamıştı..

S: Hayır hayır sakin.. Böyle düşünmüyoruz.. Doktor birazdan sonuçlarını alıp geleceğini söyledi.. Ayrıca bana neden söylemedin? İnanamıyorum sana..

E: Nedenini biliyorsun bence..

Derin bir nefes alıp meraklı gözlerini yüzümde gezdirmeye devam etmişti..

S: Peki ne zaman öğrendin?

E: Dün buraya gelm.. ağğhh..

Ağrının şiddeti artınca nefesim kesilip cümlemin tamamlanmasını engellemişti.. Ağrının yanı sıra bir de kramp girince, Serkan'nın elimi tutan eline geçirmiştim tırnaklarımı.. Korku ve endişeyle bakmıştı yüzüme..

S: Edaa?

E: S-serkan..

S: Ağrın mı var senin?

Kafa sallamakla yetinip sadece iki kelime çıkabilmişti ağzımdan..

E: Çok fazla..

--------

"Eda hanım sancınızın şiddetini tanımlayabilir misiniz bana?"

E: Az önce çok çok fazlaydı.. Abartısız doğum sancısı çektim sanki.. Ama şuan hafif..

"Şimdi söyleyeceğim şeyle hemen endişelenmeyin lütfen.."

Duyduğumuz bu cümleden sonra önce Serkanla göz göze gelip, sonra doktor hanıma dikmiştik meraklı gözlerimizi.. Sanırım neler olduğunu biliyordum.. Meraklı halim yerini korkuya bırakınca doktor hanımın ağzından çıkan sözcüklerle tahmin ettiğim şeyi onaylamasını beklemiştim..

"Eda Hanım düşük riskiniz var.. Ağrı ve sancılarınızın başlıca sebebi bu.. Fakat dediğim gibi hemen endişelenmeyin.. Bol bol istirahat etmeniz gerekecek ve ilaçlarla bu riski önleyebiliriz.."

Her ne kadar endişelenmeyin dese de çoktan korkup, endişelenmiştim.. Serkan anlamış olacaktı ki elimi sımsıkı tutup saçlarımı okşayarak beni sakinleştirmeye çalışmıştı.. Onun da endişelendiğinden emindim fakat şuan sakin görünmeye çalışarak beni rahatlatması gerektiğini biliyordu..

"Anladığım kadarıyla siz de doktorsunuz.. Riske neden olacak bir durumunuz var mıydı? Mesela daha önce yaptığınız bir düşük veya genetik bir durum.. Ya da olduysaniz daha önceki gebeliginizde de düşük riski?"