5 – 6 yaşlarında ki küçük kız, odasının kapısına yaslanmış, hastalanmış kardeşine bakıyordu. Dün bütün gün havuzda oynadıktan sonra, kardeşi gece hastalanmıştı. Kendini suçlu hissediyordu. Özellikle ablası ona kötü kötü bakarken, daha çok hissediyordu.
Omzunda hissettiği elle sağa doğru döndü. Annesi gelmişti.
“Anne, Şebnem iyi olacak mı?”
“Olacak bir tanem. Birazcık üşütmüş. Kardeşinin bünyesi biraz zayıf.. Ama sabah güzelce kalkacağına eminim.”
“Kalkar demi...”
“Kalkar Gececiğim. Hadi sende yat uyku vaktin geldi.”
“Şebnem'in yanında yatsam olur mu?”
“Bu gecelik olmaz bebeğim. Kardeşinin dinlenmesi lazım.”
“Ama anne.”
“Gece'm sonra ki günler beraber uyursunuz olur mu?”
Küçük kız kafasını sallayıp, yatağına doğru ilerledi. Yattıktan sonra annesi alnına bir öpücük kondurup, Şebnem'e doğru ilerleyip onu da alnından öptü. Gece gözlerini kapatırken, annesinin mırıldandığı cümleleri zar zor duymuştu.
“Allah sizi hiç ayrımasın.”
...
3 Ay Sonra
Gece'den
Isınan hava ile kendimizi dışarı atmıştık. Çağla'nın dizlerine yatalı baya olmuştu, sevgilim karşı da basketbol oynayanlara bakarken bir yandan da saçlarımla oynuyordu.
Şebnem komaya gireli 3 ayı geçmişti... Her an bir haber gelecek diye devamlı tetikte bekliyordum. Bu süre zarfında hiç değişiklik olmamıştı. Ama uyanacaktı, uyanması lazımdı. Şebnem olmadan ben bir hiçtim. Biz bir hiçtik. Özellikle ablam.
O günden sonra ablamın yüzünü 1 kere anca görmüştüm. Onda da beni görmezden gelmişti. Özür dilemek istiyordum ama yüzüm yoktu...
Çağla'nın eli saçlarımdan yüzüme, yanaklarıma inince gözlerimi yavaşça araladım. Yorgun gözleriyle gülümsedi.
Tedavisi hızla devam ederken, kullandığı ilaçlar yüzünden vücudu çok yorgun oluyordu. Tedaviye cevap verdiğini söylüyordu ama içimde ki ses bunun tam tersi olduğu söylüyordu.
“Gece, beni dinliyor musun?”
“Üzgünüm, çok güzelsin dalıp dalıp gidiyorum.”
Çağla ufak bir gülüş ile yanağımı sıkıp “Sen kendini, benim gözümden bir görseydin..” dedi. Buruk bir gülümseme gönderdim. Bakışlarımı Çağla'dan çekip sağ tarafıma doğru baktım. Gizem’in bakışlarını yakaladım. Yerimde doğrulup, gözlerimi ona sabitledim. Hırsla birbirimize bakmaya başladık.
Çağla’nın elini yüzümde hissetmem ile ona doğru döndüm.
“Gece, ben seni seviyorum. Onun bakışları seni rahatsız ediyor ama sen ona baktıkça, onu umursuyoruz sanıyor. Bakma, görme lütfen.”
“Tamam umursamayacağım. Yoksa ayağımın altına alacağım.”
Çağla dediklerime gülüp “Bu aralar aşırı agresifsin Karadağ... Bu halin çok çekici oluyor biliyor musun?” dedi. Bu aralar sık sık kavga ettiğim için laf atıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Heyhat (GirlxGirl)
General FictionGece Karadağ Buradaydı... Burada yaşadı... Burada çok şey yaşadı... Burada sevdi... Burada sevdiğini kaybetti... Burada öldü... Buradan gitti... .... "Sana bakınca, zaman ve mekan kavramı mı yitiriyorum Çağla.." Çağla, yorgun da olsa sevdiği kadını...
