Sa'yo Ako

CHAPTER 34

C#34

Hindi ako nakapagconcentrate dahil sa pinaggagawa at pinagsasabi ni Yuki! I shut my eyes for a minute pero yung mga sinabi niya pa din ang tumatakbo sa utak ko. 

I eyed him.

"What? That's true. Do you want me to say that again?"

Umirap ako. "No. Please stop."

"Hoy! Hoy! Ano ba yang kalandian niyo!" reklamo ni Quen ng pumasok sa kusina.

"Kaya nga! May pa 'be my wife-be my wife' pa kayo!" si Justin.

"Susumbong ko kayo kay Royette! Para ka na pala'ng asawa umasta ah Marzia!" at tumabi sa akin si bakla pero kay Yuki nakatingin.

"Di kaya kami pinagluluto nito!" at mahina akong binatukan.

"Ang kapal niyo! Remembered your birthday!"

Umupo na ang kambal ng makitang pinatay ko na ang kalan. Yuki helped me at hindi mabura ang ngiti sa labi niya. Ilalapag ko na sana ang ulam ng bulungan niya ako.

"Para ka talagang asawa ko."

Mahina ko siyang siniko at naupo na. "Kumain na tayo."

Panay ang kwentuhan namin ng tungkol sa kung anu-ano at hindi talaga mapigilan ng kambal na ipahiya ako.

"During her recital in elementary, she got sicked pero dahil siya si Marzia. Palaban. Pumasok pa din siya, kaya ayun! Her flute sounded like fart!"

I rolled my eyes. "Oo, kumakain tayo eh!"

"You played the flute?" he looked at me amused.

Tumango ako. "Before."

"Quen meron pa!"

I face palm ng magsalita pa itong si Justin! My gosh!

"Alin?" tanong ni bakla.

"Yung fashion show for a cause niya sa school abroad!"

Pumalakpak ang bakla sa suggestion ng letse'ng lalaki. "Right! It was all set na Yuki, as in ilang minutes na lang tapos ang gaga!"

"Quen naman!" I looked at Yuki at ganun din siya, nginitian niya ako.

"I already know what happened... No need to tell me."

Nakahinga ako ng malalim dahil dun pero napatingin ako sa kanya pero kinindatan niya lang ako.

"How did you know?" natataranta kong tanong.

"I went there to check on you."

Tumango lang ako at nagpatuloy sa pagkain, but deep inside ay naloloka ako na dapat ay hindi na sana ako nagkamali nun. I'm so nervous that I forgot to change my other shoes. I'm freaking wearing a heels and sneakers that time!

Nagkwento din naman sila ng mga masasaya at magagandang bagay. Maliban na lang sa naging topic ngayon.

"I can't remember na may nanligaw sa kanya dun. Ikaw madaming niligawan, ako madaming nanligaw sa akin", tinignan ako ni Quen habang natatawa. "Walang nanligaw sayo di'ba?"

Umiling ako habang nakangiti. Ang kapal nito. Ganun din si Yuki, tawa siya ng tawa.

"I hate guys."

Tumawa si Just. "Uwi ka na bro, busted."

Natawa ako dahil dun. Tumingin ako kay Yuki na nakasimangot kaya mahina ko siyang siniko.

"When I was still studying," bumaling ako sa kambal. "Kayo talaga!"

Natapos na kaming kumain at laking pasasalamat ko nang mag-offer ang kambal na hugasan ang pinagkainan at linisin ang kusina. Nanood kami ng Storage Wars at pareho kaming tahimik, hanggang sa sumandal siya sa balikat ko.

"Thank you."

Umiling ako. "Wala yun."

Tinitigan niya ako at hinawakan ang dalawa kong kamay.

"Marzia."

Namumula 'ata ako! "Ye-yes?"

"Give me another chance. Let's start again, just like how we were on high school."

I'm so speechless right now! I lost my sense of words. My heart is beating so fast, hindi ko na mahabol. Nakagat ko na lang ang aking labi at kitang-kita ko kung paano niya titigan ang galaw kong iyon.

Nilapit niya ang mukha sa akin. Damn! Napapikit na lang ako at hinayaang tumulo ang mga luha ko. I feel his kiss, I feel it na parang ngayon niya lang ito ginawa sa akin. I savour every kiss, this moment. Dinilat ko ang mata ko at nakita ko agad ang seryoso niyang mga titig.

"Marzia."

I hugged him. This man, I've been loving him since before and never did I stop loving him. Pumikit akong muli pero hinarap niya ako sa kanya.

"Stop crying. Bakit ka umiiyak?" nagtataka niyang tanong.

Umiling ako. "Masaya lang ako."

"Finally. I got you Marzia," and he brushed my lips again with his.