Ο σκοτεινός πρίγκιπας

•Κεφάλαιο δώδεκα• 🍎

Οι ώρες πέρναγαν με τάχιστους ρυθμούς ενώ οι φωνές των προσκεκλημένων γίνονταν ολοένα και πιο δυνατές. Όλοι γύρω μου φαίνονταν να διασκεδάζουν ενώ η παρέα μου είχε διασκορπιστεί εδώ και εκεί. Ο Τζάσπερ μίλαγε σε μια κόμισσα, ενώ ο Άντριαν με τον Τσαρλς δοκίμαζαν τις σπεσιαλιτέ του βασιλείου. Ο αδερφός μου από την άλλη έπινε κρασί με τον Στήβεν σε μια γωνία. Έμοιαζαν να έχουν κάποιου είδους σοβαρή συζήτηση. Τα πρόσωπα τους είχανε έντονους μορφασμούς, γεγονός που μου κίνησε το ενδιαφέρον.

Ωστόσο η προσοχή μου σύντομα αποσπάστηκε από τον πρίγκιπα Φίλιπ. Με πλησίασε κάπως απότομα κι με κάρφωσε με το παγερό βλέμμα του.

«Μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι;» Ρώτησα παραξενεμένος από τον τρόπο που με κοίταζε

«Όχι, ή για την ακρίβεια, ίσως κι να μπορείς.» Τραύλισε ελαφρώς

«Πες μου, που μπορώ να σου φανώ χρήσιμος;»

«Θα το εκτιμούσα αν παρέμενες μακρυά από την πριγκίπισσα. Σε είδα να πλησιάζεις όταν της ζητήθηκε να διαλέξει καβαλιέρο και ομολογώ πως δε μου άρεσε. Έχω αισθήματα για αυτήν, εδώ και αρκετά χρόνια και δε θα ήθελα τίποτα να μπει ανάμεσα μας» είπε στεγνά, πιάνοντας με απροετοίμαστο

«Μάλιστα. Δε περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο αλλά θέλω να ξέρεις πως τα αισθήματα σου είναι απολύτως κατανοητά κι από μεριάς μου θα έχεις το σεβασμό που αποζητάς. Δε σκόπευα να κάνω κάποια κίνηση προς τα εκείνη. Την πλησίασα καθαρά από ώθηση του πατέρα μου. Έχουμε κι μια εικόνα που θέλει να διατηρήσει»

«Το καταλαβαίνω. Όλοι οι βασιλείς αντιδρούν με ακριβώς τον ίδιο τρόπο και έχουν εξίσου υψηλές απαιτήσεις»

«Οπότε καταλαβαίνεις την θέση μου»

«Ναι καταλαβαίνω»

Μετά από αυτή την κουβέντα, σιωπή έπεσε στο χώρο. Υπήρχε μια μεγάλη αμηχανία ανάμεσα μας, κάτι το οποίο μας έκανε νευρικούς. Προσπάθησα να σπάσω την σιωπή με κάποιο βασιλικό αστείο αλλά εκείνος με κοίταξε απαξιωτικά. Σαν να ήμουν κάποιος ενοχλητικός τύπος που του κόλλαγε. Αμέσως κατάλαβα πως δε θα τα βρίσκαμε μεταξύ μας, συνεπώς κι θα ήταν καλύτερα αν απομακρυνόμουν.

Έκανα μια γρήγορη υπόκλιση και στην συνέχεια έφυγα για να εξερευνήσω το μέρος. Ήταν πραγματικά τεράστιο και τα δωμάτια αμέτρητα. Κόντεψα να χαθώ στους διαδρόμους από τις τόσες φορές που πήγα και γύρισα. Μετά από αρκετές γύρες, αποφάσισα να βγω έξω να πάρω αέρα. Η νύχτα ήτανε ήσυχη και τα αστέρια φώτιζαν τον ουρανό. Ήμουν πραγματικά μαγεμένος από την ομορφιά τους.
Ξάφνου, άκουσα κλαδάκια να σπάνε σε κοντινή απόσταση. Στράφηκα προς τα εκεί από όπου κι ακούστηκαν και βρήκα την Έλενορ Σνόου να στέκεται.