Ο σκοτεινός πρίγκιπας

•Κεφάλαιο έντεκα• 🍎

4 χρόνια αργότερα
______________•_______________

«Έι Τζάσπερ! Κατέβα από το δεντρόσπιτο! Θα το σπάσεις με αυτά που κάνεις!» Αναφώνησε ο Τσαρλς

«Εγώ θα το σπάσω; Αυτό κουνιέται! Κοίτα απλά πόσο ετοιμόρροπο είναι!» Απάντησε καθώς με ένα ελαφρύ πηδηματάκι στο κέντρο του άνοιξε μια τρύπα

«Ρε Τζάσπερ!» Φώναξε ο Άντριαν ενοχλημένος καθώς το σπασμένο ξύλο έπεσε στο κεφάλι του

«Συγγνώμη!»

Τέσσερα χρόνια, είχαν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε που δημιουργήθηκε και επίσημα η ομάδα μας και ακόμα φερόμασταν σαν παιδιά. Κατά μια έννοια ήμασταν παιδιά, αν και ο Τζάσπερ κι εγώ είχαμε αρχίσει βασιλικά μαθήματα. Ως μεγαλύτεροι σε ηλικία, οι γονείς μας προετοίμαζαν για την ώρα που θα κυβερνούσαμε το βασίλειο μας. Στο κάτω-κάτω ο πατέρας μου σκόπευε να παραδώσει το στέμμα του μόλις έκλεινα τα εικοσιτρία.

Ο Άντριαν πλέον είχε γίνει αστέρι στην μαγειρική ενώ ο Τσαρλς τραβούσε την προσοχή όπου κι αν πήγαινε. Τα τόσα χρόνια εκγύμνασης φέρανε αποτελέσματα, και μόνο εκφοβισμό δε δεχόταν. Για την ακρίβεια μόλις οι εκφοβιστές του είδαν το πόσο μεγάλωσε και μεταμορφώθηκε, θέλησαν να γίνουνε φίλοι του. Φυσικά ο Τσαρλς τους απέρριψε, αφού έριξε πρώτα μια ευγενική και αριστοκρατική κατακραυγή.

Εγώ από την άλλη είχα την καλύτερη αλλαγή. Ο πατέρας μου με τον καιρό χαλάρωσε τις απαγορεύσεις του. Είχε ακούσει για την μικρή μας ομάδα κι ένα μέρος του ένιωθε περήφανο για τους δεσμούς που είχα δημιουργήσει. Έτσι κάθε βράδι άφηνε ξεκλείδωτη την μπροστινή πόρτα και έκανε τον ανήξερο κάθε φορά που με έβλεπε να το σκάω από εκεί. Μονάχα η Τάμπιθα φώναζε και προσπαθούσε να μου επιβληθεί. Ωστόσο γνωρίζοντας πως δε είναι η βιολογική μου μητέρα, απλά την αγνοούσα, αφήνοντας την να νομίζει πως έκανε κουμάντο.

Σήμερα είχαμε κανονίσει να συναντηθούμε πρωί στο δεντρόσπιτο και αυτό διότι αργότερα ήμασταν όλοι καλεσμένοι στην ίδια γιορτή. Η πριγκίπισσα Έλενορ Σνόου ενηλικιώνονταν και προς τιμήν της γίνονταν ένας μεγάλος χορός μασκέ. Θα παρευρίσκονταν βασιλικές οικογένειες από όλες τις χώρες, οπότε ήταν κάτι σαν μεγάλο κοσμικό γεγονός.

«Λοιπόν ποιος έχεις τις μάσκες μας;» Ρώτησε ο Άντριαν τραβώντας την προσοχή όλων

Είχαμε συμφωνήσει να βάλουμε στο χορό τις ίδιες μάσκες ώστε να είναι εμφανή η παρουσία κι η ομάδα μας. Στην αρχή σκεφτήκαμε να τις ράψουμε εμείς οι ίδιοι αλλά δε είχαμε ιδέα από οικιακά. Έτσι προσφέρθηκε ο Τσαρλς να ρωτήσει την μητέρα του αν μπορούσε.